Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
chwila oddechu.

ja tez zostawiam małą główinie mamie, ale przez to, że w sumie z nia mieszkam i też musiałam ja zostawiac na weekendy w szkole to nie mogłam jej wychowac po swojemu. moja mama ma też inne nieco poglądy na wychowywanie, ale niedługo kończę studia i to się skończy:) Im jest starsza tym więcej czasu z nią spedzam bo ona też tego potrzebuje. Wczesniej zdarzały się wyjścia na wesele czy sylwestra (może ze 2 razy:D) a ostatnio jak szłam na urodziny koleżanki to miałąm straszne wyrzuty sumienia

Jesteś wspaniałą mamą Kochana ! :* :) Nic, tylko brać z Ciebie przykład ;)

Jesteś po prostu super mamą :)

Tylko nie zapomnij w tym wszytskim o SOBIE.Jestem sporo starsza od Ciebie jedno i drugie dziecko bardzo świadomie i zaplanowane,ale uważam,ze bycie "matką kwoką"dla kobiety nie jest najlepszym wyjściem.Wczesniej czy później zaczyna dopadac baby blues.Ja czuje się mega stęskniona jak moje dziecko wraca z przedszkola mamy temat do rozmowy i zabawy.Jak się urodził ,uwielbiałam Go zostawic raz na jakiś czas na 2-3 h i wyjsć do ludzi na kawę.jak skonczył 1,5 roku ,potrzebowałam iść do pracy ,ponieważ myslałam,ze zwariuję.Nie oznacza to ,ze kocam swoje dziecko mniej ,czy jestem gorsza matką.Każda kobieta ma inne podejście do macierzynstwa ,ale weole z nich zatraca się w tym i zapomina kim naprawdę są.

A teraz mieszkacie u mamy? tez bym nie chciała by kto inny się "mieszał w wychowanie".Ale powiem szczerze, że choć może to dziwne,wolałabym "mieszanie się "obcej osoby-np niani, niż kogoś z mojej,lub co dopiero narzeczonego, rodziny.. aż źle sobie człowiekowi wyobrazić.

mam podobne podejście do dzieci jak Ty..to prawda, że wśród tak młodych kobiet, rzadko się zdarza, aby chciały spędzać czas ze swoim dzieckiem..to procentuje... podziwiam Cię, że udaje Ci się to połączyć ze studiami..z tego co pamiętam, studiujesz budownictwo...a wiem, ile to siedzenia jest..

a ja tego problemu nie mam - nauczyłam się nie dawać małemu zajeżdżać, bo ciągła opieka nad nim czasem to właśnie przypomina i ciesze się (już tak) gdy dziadek weźmie go do góry, żeby się z nim pobawić to raz a dwa to Mały jest nauczony, że w domu jest dużo ludzi i nie ma żadnego problemu, żeby go z kimś zostawić (są to awaryjne sytuacje, bo jak zostaje z nim ktoś gdy wychodzę to jego tata, ale czasem sie zdarzało, że musiałam wcześniej wyjść to wtedy bez problemu może z nim zostać wujek, ciocia, babcia, dziadek i mały jest zachwycony). Przestałam też już mieć kompleksy i chęci do bycia jedyną w świecie dziecka, bo przecież to bzdura, co nie zmienia faktu, ze widzę, że jestem dla niego najważniejsza - i to mi wystarcza :) za to bardzo ważna jest dla mnie odskocznia od domu - raz, dwa razy w tygodniu muszę wyjść na fitness czy do kina. Podejrzewam, że gdybyś nie wychodziła na uczelnie i nie musiała się uczyć, to też byś tak miała, bo każdy potrzebuje kontaktu z innymi ludźmi. Niech się Mała zdrowo chowa i wszystkiego dobrego !

moj syn ma 6 lat a ja dalej jestem taka "matka-kwoka" :)ale dzieki temu tworzy sie mega więź,ktorej nic nie zastapi

Ja bym też byla taką mamą co od dziecka na krok by nie odeszła :)

eh znam to:) jak malego mam komus zostawic bo musze to hora jestem:) a jak wracam po godzince czasami po kilku godzinach to jak go widze to tak jakbym go z pol wieku nie widziala:)