Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
tak ciężko chyba jeszcze nie było

ja też tak mam: jesli postanawiam, ze sie odchudzam, od razu robię się głodna, zaczynam myśleć o jedzeniu oraz o tym, czego nie będę mogła zjeść a co jest taaaakie pyszne :D Głupota jak nie wiem, ale to jakaś magia! Mam też takie okresy, że odchudzając się nie myślę o tym co mogłabym zjeść....takim oto sposobem udało mi się zrzucić tyle kilosków. Pomaga mi też pozytywne myślenie: jaka to ja będę chuda i jak dobrze się będe czuła...Nie zawsze działa, ale czasem tak :O) Ile to moze ludzka psychika!!!! A jesli chodzi o zachcianki, to ja zawsze miałam największe na dukanie. Mój organizm potrzebuje zdecydowanie najwięcej węgli. Wolę juz głód z małej ilosci jedzenia, niż głód z braku węglowodanów, to dopiero dla mnie cierpienie. Buziolki!

taka walka naprawde sie opłaca. Zobaczysz niedługo w lustrze :o) Może warto zrobić sobie raz w tygodniu dzień grzeszków? Moze ze świadomością ze za kilka dni bedziesz mogła cos zjeść łatwiej będzie Ci wytrwać? Gratuluję!!!!

Cieszę się że wytrwałaś:)

Zgadzam sie z poprzedniczką, kiedy kaloryczność jest tak bardzo ograniczona robimy się źli okropnie. A dla zdrowia to też za mało. Nie powinno sie schodzić poniżej 1200 kalorii.

Nie dziwię się, ze chodzisz zła. ZA MAŁO JESZ!! Co to ma być, dieta dla wróbelka? Ja na Dukanie jest od groma i chudnę! I to całkiem ładnie. Wejdź Kochana na tego bloga: http://dukan.blox.pl/html Jest tu sporo pysznych przepisów a Ty będziesz jeść i chudnąć! Nigdy więcej nie poczujesz głodu na diecie! :)))

i o to chodziiiiiii