Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Kumite

Wczoraj byłem na treningu Karate. Rewelacja. Odwołuję to co wczoraj napisałem. Tygryski najbardziej lubią walki, a nie obijanie worka, ale od początku. Najpierw była rozgrzewka, a potem pary. W parach ćwiczyliśmy coś bardzo nie logicznego, mianowicie jeden się cofał, a drugi uderzał z góry ustalonymi kombinacjami rąk i nóg. Wycofujący się jednak miał przyjmować ciosy na siebie i się nie bronić. Nieźle oberwałem po żebrach, klatce i brzuchu :) – to jest chore, ale konieczne i podobało mi się. Potem walki. Walczyłem tylko z jedną osobą – wicemistrzynią Polski. Walka była rewelacyjna, bardziej techniczna niż siłowa. W międzyczasie powiedziała mi kilka miłych i podbudowujących zdań. Nie uniknęliśmy wprawdzie kontuzji, ale walczyło się naprawdę rewelacyjnie. Ja chcę jeszcze! (sadomasochizm czy co? :) )

Wieczorkiem w domu jeszcze machnąłem sobie Weiderka i Kobudo.

A co z bieganiem? Ano leży i kwiczy. Wprawdzie biegam na bieżni na siłowni, ale to chyba nie to. Najgorsze jest to, że przed Silesia Marathonem chyba nie pobiegam normalnie. Wprawdzie, w planie jest wydłużenie czasu biegu na bieżni, ale to nie to. Zobaczymy jakie będą tego efekty na maratonie – obawiam się że opłakane.

Mój stan na dziś: pobolewająca kostka (pamiątka po piątku), obite żebra, mostek i brzuch, obtrzaskane golenie i parę siniaków na rękach. Wewnętrznie? Rewelacja, duże zadowolenie i satysfakcja - dałem radę, wytrzymałem walkę i nie robiłem tylko za worek treningowy.