Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Rozmowy z rodzicami???????

czy ja wiem... chyba sobie daruję rozmowy z nimi- mam 26 lat, a może życie nadal wygląda tak, jakbym miała z 16... tyle, że mieszka ze mną narzeczony... mieszkamy razem, dokładamy się do rachunków i sobie nie przeszkadzamy nawzajem z rodzicami (my np: my jesteśmy cicho, naszego kochanego metalu sluchamy na słuchawkach...w pokoju gadamy prawie szeptem) ale mam zasadę- każdy ma swoje życie niech się więc jego pilnuje a nie wpieprza się do czyjegoś innego i na siłę się go zmiania... ostatnio z narzeczonym gadaliśmy sobie z mamą i aż trwoga mnie wzięła jak ona bezmyślnie szufladkuje ludzi. Wg niej normalny człowiek nie zalicza się do żadnej subkultury bo np: ci co noszą skóry to sami nastolatkowie a jak chcą założyć rodzinę to muszą się zacząć normalnie ubierać (np: w jasne jeansy i bluzeczkę) i zacząć sluchać normalnej muzyki wg niej czyli spokojnej, np: budki suflera... ja powiem tak: jeśli ktoś metalem i porzuci tą muzykę- znaczy, że nigdy nim nie był i wszystko co wceśniej robił było na pokaz...czemu? bo nie da się przestać być metalem... tak z dnia na dzien porzucić to, co się kocha? nagle ubierać się w ciuchy, których się nie trawi? (ja np: nie lubię ubierać się kobieco i kolorowo, ponieważ czuję się sztucznie. Lubię swoje czarne jeansy i skorę... po prostu w tym czuję się swobodnie i nie mam zamiaru tego zmienić.... kiedyś zaczęłam się z kimś spotykać ale trwalo to tylko 3 dni- czemu? ta osoba powiedziała, że on ze mną będzie jeśli zacznę się normalnie ubierać i przestanę nosić skórę i czarne jeansy... chcial mnie przerobić na bląd-róż na który mam uczulenie..po prostu nie nawidzę bląd- różu, nie jestem taka i nigdy nie będę. Nie nawidzę diamencików, cekinów i innych badziewi... do mnie to po prostu nie pasuje... a on mi chciał wciskać takie rzeczy, że aż słów brakuje :/ )

Reasumując- jesteśmy tak uciskani przez moich rodziców że szok... do wszystkiego się wtrącaja, wszystko im nie pasuje- nasza muzyka, nasze ubrania, nasze uczesanie, nasze wybory, nasze zwierzęta, praca mojego narzeczonego... i można by tak wyliczać dalej...

Sfiksuję jeśli tej góry się szybko nie wybuduje... Jak na razie szansa na jej budowę jest realna... 

O dziwo- poki znów nie zamieszkałam z rodzicami- do tego czasu "kwitnęłam"... wszyscy to widzieli... byłam szczęśliwa, dużo się ruszałam, bylam chuda i zadowolona... jaki z tego wniosek- musimy z narzeczonym mieszkac SAMI.