Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Ciasteczkowy potór

   ......nigdy nie byłam super szczupłą kobitką o wymiarach 90-60-90 ALE to co zrobiłam ze  swoim ciałem ,,teraz,, to jest totalne przegięcie... -168 wzrostu i 80 (!) kg wagi.

Czy chcę schudnąć ? Oczywiście że tak . Czemu nic od roku nie zrobiłam z tą magiczną liczbą 80 ? Bo brak we mnie chyba nie tyle motywacji co silnej woli. Bardziej od fit figury kochałam śmieciowe jedzenie - byle dużo, byle tłusto, byle słodko i byle szybko...

 ....spodnie sprzed pół roku za ciasne, koszulki opinają mnie jak nigdy wcześniej, koszule rozchodzą się na biuście...

Kolejny falstart w sklepie- wybieranie, przymierzanie i ogromne rozczarowanie :rozmiar 40 to już nie dla mnie ! i ta mina Pani kiedy zapytałam o większy rozmiar - wielkie ,,pożałowanie,, w głosie i grymas zaskoczenia na twarzy blond szczupłości - niiiiieeeeee TAKICH rozmiarów to my nie mamy... 

What the fuck ? TAKICH ? Poczułam się jak wieloryb 

Mam dystans do siebie,  niby akceptuję siebie,  niby mogę założyć szorty czy krótką spódniczkę ale jestem również krytyczna i wiem że to nie wygląda dobrze ... 

Wczoraj rano coś we mnie pękło, zobaczyłam się w lustrze i prawie się rozpłakałam - jak osoba mająca 22 lata może dopuścić się do takiego zaniedbania się. Widziałam się wcześniej tysiące razy w lustrze ale nigdy nie wzbudziło to we mnie aż takiej złości na samą siebie... Powiedziałam sobie stop ! nie po raz pierwszy ale teraz już definitywny. 

Wczorajszy dzień zaczęłam zdrowo i tak też go zakończyłam - zamiast litrów coli piłam wodę a zamiast niezdrowych przekąsek delektowałam się owocami...

Nie mam zamiaru stosować restrykcyjnych diet i liczyć kalorii - przerabiałam to i nie zdało to egzaminu, będę po prostu jeść zdrowo, wyeliminuję słodycze, gazowane napoję, niezdrowe przekąski i fast-foody. 

POZDRAWIAM