Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Początek z Vitalia

Nie ćwiczę. Oczywiście wiem, że warto i że trzeba, ale ni cholery nie mogę się zmobilizować. Ciągle wierzę, że kiedyś znajdę właściwą motywację i zacznę. A przy okazji się odniosę do komentarza Cathwylln o odważaniu i ścieraniu. Początkowo miałam fizia i odważałam co do grama, wtedy rzeczywiście mi w lodowce schły niewykorzystane resztki pomidorów i ogórków. A potem zdałam sobie sprawę, że takie pół pomidora to i tak tyle kalorii co nic (większą różnicę mam na chlebie, który wg opakowania ma mniej kalorii w 100g, niż zakłada vitaliowy kalkulator), niż sobie dołożę w kawałku pomidora, żeby uchronić go przed zmarnowaniem. Te obliczane kalorie są jakimś szacunkiem, bo przecież sztuka sztuce nierówna, czy to jabłko czy kromka chleba. Zaczęłam więc zakrąglać w górę porcje takich rzeczy jak warzywka i problem psucia się zmarginalizował. A dodatkowe 30 g pomidora dziennie nie miało najmniejszego wpływu na efekty diety. Co do tarcia marchewki: jak mam czas, robię tak jak w przepisie - dla smaku, dla poznania nowej potrawy, nowego połączenia, dla rozszerzenia horyzontów kulinarnych :) I często jestem zaskoczona efektem, cieszę się że włożyłam trochę pracy. Jak nie mam czasu, zjadam zaplanowane warzywo czy ugotowane jajko nawet bez wyjmowania talerzyka z szafki. Dla mnie super opcja z zaznaczeniem ile czasu chcesz poświęcić na przygotowanie dania i czy chcesz je jeść na zimno, czy na gorąco - bez problemu robię sobie jedzenie w pudełeczkach do pracy, a bardziej pracochłonne obiady planuję w weekendy (robię wtedy z powielonej ilości składników, dla całej rodziny). No i ustawiłam powtarzanie dań w tygodniu przez kolejne 2 dni, więc nie stoję w kuchni codziennie.

Mój mąż zawsze się dopytuje, czy mam w tym tygodniu awokado ;) Tego nigdy nie ma dużo w potrawie i często połówka zostaje. On tylko na to czeka :)

Jak pierwszy raz była na diecie to czasem odtwarzałam jej posiłki. Ale po pierwsze kaloryczność ustawiona przez mamę mnie nie zadowala i to głównie było przeszkodą, a po drugie... cóż, nawet to jest smaczne, ale wymaga stania przy kuchni i cudowania. Ostatnio mama ścierała i smażyła marchewki. No po co? Nie prościej po prostu je zjeść? I to na drugie śniadanie. gdzie ja w biurze zetrę coś i usmażę? Poza tym dieta często zakłada, że dodajesz 60g jabłka. 1/3. No bomba, tylko co mam zrobić z resztą? Wyrzucić? Czy trzymać 5 dni aż się znowu jabłko w jadłospisie pojawi? Jak masz rodzinę, która zje to ok, ale u mnie to nie działa.