Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Jesienne zwierzenia..:-)

wiecznie coś nie tak, wiecznie nie zadowolona. Dlatego rzadko ją odwiedzam. Zawsze wolałam pojechać do drugiej babci (niestety od roku nie żyje), ona zawsze mówiła "ja już stara, wiadomo że boli, ale aby tobie było dobrze - to ja się będę cieszyć". Przykro mi to mówić ale twoja mam się nie zmieni, ten typ tak ma i koniec, a że to mama będziesz musiała ją znosić od czasu do czasu.

rozumiem, że jest zmęczona życiem, samotna, zgorzkniała - co oczywiście jej nie tłumaczy... przytulam mocno :) p.s. tekst o piegach mnie rozwalił!

Witam panią i dokładnie rozumiem...moja sytuacja mimo że jestem młoda i mieszkam z rodzicami jest naprawde podobna...matka jest wiecznie zmęczona i zawsze we wszystkim najlepsza. najwięcej zarabia najwięcej robi...choć prawda jest inna bo wszelkie domowe obowiązki które przypisuje sobie robię ja...Mimo młodego wieku ta kobieta jest strasznie z życia niezadowolona. Ostatnio na domiar prowokuje awantury po czym wpada w histerie i wymyśla jakieś bajki potem tłumacząc się ze jest zmęczona i czasem nie wie co robi...kocham ją bo to moja matka i zapomninam podobnie jak pani wszystkie złe chwile.I podobnie każdy mówi mi że mam charakter całkiem inny niz moja rodzicielka...co uznaję za ogromny komplement;) i pani także powinna gdyz pani wpisy są zawsze miłe i z tego mogę wnioskować ze taką właśnie pani jest kobietą;) pozdrawiam serdecznie i życzę miłego dnia;);*

za wsparcie w trudnych chwilach:)

Właśnie się zarejestrowałam w serwisie. Znalazłam Cię, jako użytkowniczkę z Poznania. Widzę, że mamy podobny cel przy podobnym wzroście. Co do mamy - one (mamy) tak niestety potrafią, zżerać zasoby emocjonalne.

Opiekuję się starszą kobietką (czyt.babcią) i dopóki jeszcze była ona na tyle świadoma i płynnie posługiwała się mową też zawsze wychodziło na to, że cały świat sprzysiągł się przeciw niej. To chyba taka uroda starszych ludzi, którzy już nie są w stanie nadążyć za szybkim tempem obecnego życia. No a nam zostaje zaciskanie zębów i ewentualnie zaciskanie pięści w kieszeniach, żeby nie wybuchnąć..;P Powodzenia i cierpliwości życzę :)

Chyba wszystkie mamy tak mają( moja 80 lat) . Wytłumaczyłamsobie, że nie zyja wiecznie i staram się nie kłócić i często mowić, że kocham, żeby potem nie żałować, że nie powedziałam. Ps. pociag nie człapie!!!!!

.. ważysz się tak często? :P raz na tydzień w zupełności wystarczy.. waga może się wahać w ciągu dnia i tygodnia o kilka kg, najlepiej ważyć się co tydzień o tej samej porze :-) taa przyganiał kocioł garnkowi a ja najdalej kilka dni temu stanęłam na wagę wieczorem i się przeraziłam.. 75,5.. mówię co do licha! nie może być! a na drugi dzień rano 73 :-) czyli Miecia waży się raz w tygodniu z Nami a nie wskakuje jak opętana na wagę kiedy zje coś słodkiego hmm?? he he :-))) a co do mamy to tego już nie zmienisz, natomiast możesz mieć wpływ na swoje życie.. i kiedy będziesz w jej wieku być pogodną staruszką.. wiem, że choroba i wiek robią swoje, ale myślę, że to zależy od nas jak będzie wyglądała nasza jesień życia.. a jeśli ktoś ma tendencję do chowania żalu i pretensji to niestety gdzieś to musi mieć ujście.. trafiło na Ciebie :-/.. wiadomo, że kiedyś żyło się mimo wszystko inaczej i ciężej niż teraz.. jak to mówią rodziców się nie wybiera. Dasz radę maleńka :-)) poćwicz dziś w moim skromnym imieniu, bo ja zwyczajnie padłam na sofie w salonie a teraz zgramoliłam się, wzięłam gorący prysznic i uciekam spać, co by mnie jakie grypsko nie dopadło.. pozdrowionka i buziaki!!! :-)))))))))

mnie moja mamusia tez ostatnio doprowadza do sząłu, mój synuś a jej wnuk to jej oczko w głowie i obojetnie co by nie zrobił to umie go wytłumaczyc a ja sie gotuję wrrrr

Wiem co czujesz.U mnie kiedyś w domu też była mojej mamy mama.I było zupełnie podobnie też potrafiła codziennie wypłakiwać swoje żale na wszystko i wszystkich.I chyba tak już w życiu bywa,że starsze osoby przykute do łóżka i domu potrzebują wsparcia i miłości.Ciężko jest to wytrzymać ale wypada tylko przytakiwać bo nic innego nie zostaje.Szkoda nerwów.Pozdrawiam i życzę pogody ducha.

w takiej sytuacji z tymi slodyczami jestes uprawiedliwiona i rozgrzeszona, chyba najwiekszy twardziel by zmiekl po takiej wizycie. Pozdrawiam

Starsi ludzie potrzebują jak wody i tlenu współczucia, zainteresowania ich losem, wsparcia. Jeśli wydaje im sie, że tego nie otrzymują, poteguja swoje niedostatki, wyolbrzymiają złe samopoczucie, żeby wzbudzić zainteresowanie i współczucie najbliższych. Twoja mama (88 lat) nie odbiega od normy, Ona po prostu jest bardzo samotna. I w czasie krótkiej, Twojej wizyty sprzedaje Ci swoje lęki i niepokój o siebie w formie skoncentrowanej. Nie ma w tym nic złego. My też kiedyś będziemy zachowywały się podobnie (jak oczywiśćie dożyjemy takiego wieku). To normalna kolej rzeczy.

Wywód na temat mamusi, która zżera energię znam, bo sama do całkiem niedawna takie tworzyłam, tyle, że ja nie mieszkam osobno. Teraz Alzheimer mamę powoli wyłącza i jest pod pewnym względami gorzej, bo nawet pokłócić już się nie mogę, bo to bez sensu... takie zycie! Trzymaj się Mieciu 14 października, a z tej okazji mam dzisiaj pierwszą imprezę... i pojem, oj, pojem...

Ty zdecydowanie w mamę się nie wdałaś! Optymizm aż z Ciebie kipi i bardzo dobrze, mam nadzieję, że Cię nie opuści do 130 lat!! Żal mi ludzi, którzy zamiast cieszyć się życiem (na każdym jego etapie) ciągle narzekają, albo wszystkich dookoła nienawidzą. Sami sobie szkodzą najbardziej, bo zatruwają własne myśli. Życie jest krótkie, piękne i trzeba się nim cieszyć!! Buziak optymistyczny *

czyli nawiązując do wcześniejszego wpisu, trzeba odciąć się od emocji dnia wczorajszego i skupić na realizacji swoich zamierzeń. Powodzenia i niech te dekagramy odlatują bezpowrotnie!

Bo może w piątek będę ważyć mniej?

Mieciu, ja na wystawny obiad idę 13 października, na tej dacie mi zależy, a potem...choćby potop! No, na razie, to im bliżej tej daty, tym ważę więcej...hmm To chyba nie tak miało być... Coś mi nie wyszło w moim boskim planie...Nic to, ja nie jestem taka jak Twoja mamusia i widzę jasne strony życia...I tak jestem chudsza o 26 kg niż byłam w momencie przechodzenia na "zasłużoną emeryturę"....Poza tym w moim nowym stroju( szyfonowa bluzka i taftowa spódnica) plus szpilki nie widać tych nadprogramowych kilogramów... Co nie zmienia faktu, że one wskoczyły mi na plecy... W Środzie mieszkali moi Rodzice, ja tam kończyłam podstawówkę i LO... Teraz Rodzice nie żyją, mieszkanie w Środzie zlikwidowane, ale mam jeszcze tam wielu znajomych... A Hermanów świetnie nadaje się na weselicho!! Cmok:)

Miecia :) ja bym się cieszyła, ze mama jeszcze może bręczeć- w końcu ma już piekny wiek :) więc nie przejmuj się :** przesyłam uściski i melduję, ze już po spacerze z psem (tak, tak w tę mgłę) no i zaraz do pracy-ale wieczorem będzie siłownia :)

wyglada na to ze mamy takie same matki moja 86 ale tez wpompowuje ze mnie calkowicie pozytywna energie(nawet przez telefon) nie rozumiem zamiast cieszyc sie ze sie jeszcze zyje w dobrym jako tako zdrowiu jak na ten wiek.No nic trzeba jakos samemu sie mobilizowac. Milego tygodnia.

ło matko w czwartek !!! chwila prawdy !!! nie żebym żarła jak smok ale tyle marszowałam że wynik wagowy mam na plus !!!! zobaczymy !!! jestem dobrej myśli !!!!