Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
i po urlopie

Wszędzie dobrze, ale w domu najlepiej? Zostałbym w górach jeszcze z 2 tygodnie... ale po kolei.

NIEDZIELA. Cały dzień za kółkiem, wyjazd o świcie, przyjazd po południu. Kwatera w jednej z najwyżej położonych miejscowości w Polsce, 1000 m npm. Przez okno bajeczne widoki. Zero komarów, nie dolatują tak wysoko? ;)

Droga dojazdowa kręta i malownicza, nachylenie 20%, na szczęście moje auto kocha 4000 rpm :) Na tej drodze w minionych latach rozgrywany był kolarski Tour de Pologne.

PONIEDZIAŁEK. Krupówki. Spacer nóżka za nóżką, rydze na maśle, góralska nuta, relaks.

WTOREK. Spływ Dunajcem. Dla mnie bez historii (n-ty raz), dla dziecka trochę strachu ale więcej frajdy. Ustrzelony czarny bocian. Hala Majerz, zapora w Niedzicy.

ŚRODA. Sokolica. Pierwsza regularna górska wycieczka Młodej. Na szczycie zero lęku wysokości, choć za barierką przepaść. Ktoś mi podmienił dziecko ;)

CZWARTEK. Gubałówka. Porażka, jeden wielki odpust. Pierwszy raz Młodej na kolejce krzesełkowej. I znów wielki sukces, pokonała paniczny lęk przed wysokością. I nie ma zakwasów w czwórkach po wczorajszym zejściu, a ja ciut mam. Desant po kolana w wodzie na kamienistą wyspę potoku Trybsz, świetne ćwiczenie stabilizacji, mięśni stóp i koordynacji przy pracy w grupie.

PIĄTEK. Najpierw urokliwy wąwóz Homole.

Potem miała być Wysoka (najwyższy szczyt Pienin, 500 m do góry), ale w upale 28*C dziecko prawie mi zasłabło więc w tył zwrot.

Ale nie ma tego złego, bo tylko dzięki temu byliśmy akurat w schronisku, gdy znikąd przyszła porządna burza. Pyszny bigos.

Potem tłumaczenie zrozpaczonej 9-letniej elegantce, że ubłocone buty na szlaku nie są wielkim faux pas :D Na klacie wypalony gustowny wzorek od pasków plecaka, zrobię furorę na basenie.

SOBOTA. Przedłużamy pobyt, bo "wreszcie jest pogoda". Morskie Oko drżyj, nadchodzimy! Ale pół godziny przed celem zawrotka, bo burza że hej. Pół kilometra niesienia Młodej na barana. Przemoczeni, ale szczęśliwi, w nogach 18 km i 400 m przewyższeń.

A poza tym:

Dziesiątki, naprawdę dziesiątki kolarzy, pociskających podjazdy. Paru biegaczy. Moje wygłodniałe spojrzenie. Ale aparatura chyba w końcu sprawna, niech tylko nogi odpoczną dzień po górach i śmignę.

Giewont, Kasprowy nietknięte. Za miesiąc wracam tu bez dziecka i się odkuję, ktoś chętny się sponiewierać?

Spanie po 7-8h bez objawów kaca, coś nowego.

Pierwsze piwo od dawna, matkojakiedobre!

Widoki, widoki, widoki... bezkresne przestrzenie, dające ucieczkę od myśli, inne spojrzenie i nowy sens...

I najlepsze: moje dziecko każe mi zapomnieć o wakacjach nad morzem, od teraz tylko góry! Za hart ducha i pokonywanie lęków ma obiecane prawdziwe górskie trapery na przyszły sezon.

Dla takich chwil warto żyć.