Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dlaczego przytyłam?

Odkąd pamiętam zawsze w sytuacjach stresowych (patrz: sesja egzaminacyjna ) w zależności od stopnia stresu miałam problem z jedzeniem. W łagodnym stresie pomagało mi jedzenie dużych ilości słodyczy, natomiast w ekstremalnym stresie miewałam dni że nie mogłam przełknąć nic poza jogurtem pitnym. 

W czerwcu tego roku skończyłam studia i zaczęły się 3 miesięczne wakacje przed podjęciem pracy w październiku na stażu podyplomowym. Wszyscy zawsze powtarzali mi że "skończysz studia i skończysz się tak stresować". Niestety tak się nie stało. Z skończeniem studiów zawiesiłam karnet fitness - przez cały rok akademicki ćwiczyłam po kilka razy w tygodniu, więc małe grzeszki jedzeniowe jakoś dawały radę wówczas kompensować.  Do tego przez całe wakacje towarzyszyła mi ta łagodna wersja stresu - pod koniec września czekał na mnie lekarski egzamin końcowy, zaczęliśmy z chłopakiem planować nasze wesele czemu towarzyszyła dosyć mało przychylna reakcja moich rodziców na wieść że nie odbędzie się ono w moich rodzinnych stronach lecz trochę dalej. Do tego też musiałam słuchać nonstop wywodów moich rodziców dlaczego nie chcemy zamieszkać z nimi w jednym domu i co oni zrobią beze mnie na starość. No i na domiar emocji w sierpniu zmarła moja ulubiona Ciocia. 

Przez cały czas mogłam liczyć na oparcie mojego najlepszego na świcie narzeczonego, jednakże pocieszenia szukałam dodatkowo też w ciastach, gofrach i słodyczach. Dosyć szybko, bo w 2 miesiące przytyłam 5 kilogramów. 

No i dorobiłam sobie tym kolejnego stresu, bo w maju jest mój ślub i przydałoby się zacząć umawiać na przymiarki sukien  Zamiast się cieszyć tym faktem, to jestem na siebie cholernie zła. 

Ale nie poddam się, pomimo że nie jestem może obecnie w najlepszej psychicznie formie. Wróciłam już na siłownię - bardzo mi pomaga w redukcji stresu, jak ćwiczę mam uczucie że "mogę wszystko".  Do tego postanawiam zmienić mój sposób żywienia:

1. Po pierwsze ograniczyć słodycze do 1 małego, ale dobrego kawałka ciasta w tygodniu.

2. Po drugie zacząć ściśle liczyć kalorie do limitu dziennego ok. 1400-1800 kcal.

Widok coraz to mniejszych liczb na wadze z pewnością też poprawi mi humor. 

WIĘC

Musi się udać, nie ma innej opcji