Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
SD - dzień 36 - czy da się zaplanować postępy w
odchudzaniu?

Po ostatnim dwutygodniowym zastoju zważyłam się w czwartek - i w końcu waga ruszyła - spadło pół kilo. Dzisiaj kolejny pomiar - do zdrowej rywalizacji punktowej - a waga wciąż na poziomie czwartkowym. Faktycznie nie warto się ważyć częściej niż 1 w tygodniu. Zakładam, że gdybym po poprzednim tygodniu zważyła się dopiero dzisiaj i zobaczyła na wadzę pół kilo mniej, to cieszyłabym się, że w końcu waga ruszyła. A tak? Znów jakiś niedosyt czuję - no bo przecież od czwartku mogła chociaż trochę spaść - o 0,1 czy 0,2... 

No i tak zaczęłam się zastanawiać, czy da się zaplanować odchudzanie. Ale dochodzę do wniosku, że chyba nie...
Mimo wszystko gdzieś w głowie mi siedzi planowanie... Tylko po co? Po co, skoro nie mam na to tak na prawdę wpływu. Podczas ostatniego 2-tygodniowego zastoju pilnowałam diety, ćwiczyłam co drugi dzień, dużo piłam.. A waga i tak stała. 
Planowałam wcześniej schudnąć do połowy czerwca do 54 kg. Teraz już modyfikuję swoje wyobrażenia na temat czerwcowej sylwetki i marzę, żeby miesięcznie gubić po 2 kilo - wtedy dojdę do 57 kg i chyba nie powinno być źle.. Tyle ważyłam na własnym ślubie i nie było ze mną najgorzej. A przecież teraz też ćwiczę, to i inne ciało powinnam mieć po odchudzaniu - taką przynajmniej mam nadzieję... 
Tylko czy plany o 2 kg w miesiącu da się zrealizować? Niby nie dużo, ale...

Ciągle kombinuję też przy kaloryczności. Nie wiem czym ostatni zastój byl spowodowany. Zmieniłam w tym czasie kilka rzeczy i nie wiem, która tak na prawdę wpłynęła na moją wagę, że ta nie chciała się ruszyć ani o 0,1:
- albo zwiększenie kaloryczności z 1400 na 1500 - a to już nie jest dobre, bo przecież kaloryczność 1500 to nie jest dużo... W każdym razie zniechęcona zastojem - głupio, bo głupio - zmniejszyłam kaloryczność znów do 1400... Spadło to 0,5 kg, ale żeby naprawić błąd wróciłam do 1500. No i zobaczymy, czy znów będzie zastój po tygodniu... 
- albo picie dużej ilości wody. W 2 tygodniach zastoju piłam po 2 l płynów dziennie. Wcześniej - zazwyczaj około 0,5 l. Ja na prawdę mało piję. I już się zaczęłam zastanawiać, czy to nie przez wodę tak spuchłam?
- albo to był po prostu zwyczajny zastój - taki jak zdarzają się w diecie.. Taki, na którego nie mamy wpływu i przez to -niestety - nie jesteśmy w stanie zapanować sobie spadków i odchudzania. 

Nie wiem czy to kwestia pogody czy czegoś innego, ale czuję i widzę po sobie, że nie tryskam już energią jak na początku stycznia. Zauważam też, że zaczyna się pojawiać niebezpieczeństwo w postaci złych myśli - a może sobie coś zjem.. w końcu waga nie spada, to chociaż sobie humor poprawię. Bo po co mam się odchudzać, skoro moje wyrzeczenia nic nie dają... 
Odganiam te myśli, a jeśli już faktycznie nie mogę wytrzymać bez podjedzenia, to biorę małą garść rodzinek czy orzecha - w końcu przy kaloryczności 1400 mi chyba nic złego nie zrobią? 
A później myślę sobie - a co jeśli nie chudnę przez tą garść orzechów? Może to jednak za wiele? 

W każdym razie - pomimo jakiejś nostalgii i braku poweru - nie poddaję się. Mam nadzieję też, że zwalczę zachcianki na podjadanie.
Dzisiaj znów będzie siłownia. W sobotę też była - chociaż wtedy zmieniłam towarzystwo siostry na męża ;-) 
I walczę - mimo braku chęci. Bo przecież płakanie i użalanie się nad sobą mi nie pomoże. A szkoda, bo byłoby łatwiej...