Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
4. Wierzę, że będzie dobrze

Dzień 1 i 2. zawaliłam. Np we wtorek szłam na pobranie krwi. Na 10. Musiałam być na czczo, wstałam przed 7. Głodna byłam. Więc po pobraniu krwi poszłam do najbliższej galerii i ... zamówiłam żarcie z Mc. Mogłabym się tłumaczyć, że czekało mnie jeszcze 30 minut drogi do domu. Że głodna byłam, że wliczę w bilans (tzn to akurat próbowałam, ale po drodze jeszcze kilka niespodzianek wpadło i dupa...). 

Mogłabym się tłumaczyć... Ale to nie ma sensu, bo prawda jest taka, że zrobiłam to z premedytacją. W poniedziałek już planowałam, że pójdę na tego Mc po badaniach. Niby rozum coś podpowiadał, że obok są inne bary. Że mogę kanapkę kupić czy coś lżejszego. Albo w ogóle wziąć kanapkę z domu... Ale rozum przegrał. 

Dzień 3 - wczorajszy. Liczyłam sobie wszystko w kcal. Mam nowy telefon, więc w końcu mogę używać Fitatu. Wprawdzie wpadło za dużo tłuszczów, kaloryczność przekroczyła 1700 kcal - dokładnie było ich 1755 ale... na wadze dzisiaj zobaczyłam lekki spadek :) A to dodało malutkich skrzydełek :)
I tak sobie tylko pluję w brodę, że styczniowe odchudzanie zaczęłam z kalorycznością 1300... Po 2 tygodniach pięknych spadków, ogromne motywacji nagle klops.. 1,5 miesiąca zastoju i poddanie się.
Teraz - mimo, że sobie obiecałam ważyć się co 2 tygodnie - na razie będę kontrolować wagę co 2 dni. Muszę sprawdzić czy faktycznie kaloryczność na poziomie 1700 powoduje, że chudnę. Jak tak - to super :) 

Walczę. Najlepszą motywacją są spadki, więc liczę, że będą. 

A teraz idę coś zjeść, bo coś mi w brzuchu zaczyna jeździć. No i dziecię się zaraz obudzi.