Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Mój największy wróg w odchudzaniu

O dziwo nie lenistwo.

I nie jedzenie takie czy inne. 

Brak czasu. Wiem, że to częsta i ulubiona wręcz dla niektórych wymówka. Ale naprawdę. Łączę pracę, studia i praktyki. I czasami naprawdę nie mam ochoty po pracy (zwłaszcza, że wychodzę z niej o 20) iść jeszcze biegać, czy gotować obiad na następny dzień. Zwłaszcza, jak mam w perspektywie siedzenie jeszcze nad czymś na uczelnię, a następnego dnia zerwanie się na 7 do pracy/ na praktyki. Czasami mam po prostu dosyć wszystkiego. 

Dobrze, że tak lubię biegać. Jestem fanką fejsowego "biegam bo mnie ludzkość wqrwia" 
Czasami naprawdę dobrze, po ciężkim dniu w pracy i wkurzających ludziach z którymi się stykam, wyjść i pobiegać. Odpręża. Daje nowe siły. 

Ostatnio wróciła moja koleżanka od biegania. Zrobiłam z nią jeszcze raz dzień z 3 minutami. Biegało mi się super. 
Ale później przeskoczyłyśmy na 4minuty i trzeba było wydłużać przerwy. Naprawdę nas to styrało. Ale nie tak jak dzisiejszy trening w którym zrobiłyśmy ten sam dzień. już pilnując przerw. Pod koniec to już było powłóczenie nogami a nie bieganie. Ale dobrze, czuć, że się nie poddało i coś takiego zrobiło. Nie wiem tylko jak my w niedzielę poradzimy sobie z 5 minutami (już tak cwaniakować jak na początku moich biegowych wpisów na pewno nie będę) 

Jeszcze z pozytywów i motywatorów. Spotkałam się dzisiaj z ludźmi z dawnej pracy, z którymi się nie widziałam jakoś od marca i mimo, że nikomu się odchudzaniem ani bieganiem nie chwaliłam, to usłyszałam, że schudłam i super wyglądam. I nawet, że wyglądam na wyższą.  Miło :) Niby tylko 5kg, a jednak ktoś zauważył, mimo że ja sama nie widzę. 

Uciekam, bo mam jeszcze dużo do ogarnięcia na jutro
A jutro cały dzień na uczelni
Pojutrze też
W poniedziałek 11h w pracy

Ale planuje jutro jakąś aktywność i wieczorem koncert
Pojutrze bieganie
A w pon to chyba padnę i w końcu pośpię więcej niż 5h.