Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Drugi tydzień przeminął z wiatr...ami

Głupio było się przyznać, ale warzywa potrafią mnie zaskoczyć tą swoją tendencją do wytwarzania bączków... Już wiem, co mają na myśli behawioryści twierdzący, że psy upodabniają się do swoich właścicieli. Tym razem to ja przejęłam brzydką przypadłość wiatropuszczania od mojej łajzy na czterech łapkach. No cóż. Pozostaje mi jedynie zabierać go ze sobą wszędzie i przedstawiać jako winowajcę zanieczyszczonego powietrza.

Zmieńmy jednak ten cuchnący temat na nieco bardziej rzeczowy. Mianowicie oto jest moje zacne menu wtorkowe:

Śniadanie: Zupa krem z pomidorów.

II Śniadanie: Zupa kalafiorowa z makaronem i włoszczyzną.

Obiad: Zupa a la rosołowa - przepis własny: udko z koguta (wszak nigdy żem nie widziała tak wielkiej giry kury), marchewka, pietruszka, seler, por, natka pietruszki, cebula, ziemniaki.

Kolacja: to samo co punkt wyżej, tylko bez drobiu.

Piłam: 300 ml kawy, 300 ml liści moringa, 1l wody - mało. Trza dopić.

Wczoraj przebiegłam z psem jakieś pół kilometra. Niestety gułajek mały nie miał sił już o tak niepsiej porze jaką jest 21:30, a mnie się wówczas najbardziej komfortowo wyściubia nochal z czterech ścian. Myślę, że takie wieczorne bieganie z psem to dla mnie very gud ajdija i zacznę praktykować codziennie, choć przez kilka - kilkanaście minut. Może ktoś uzna mnie za wariata-psychopatę, ale niezmiernie się cieszę, że za oknem ściemnia się już tak szybko. 

Niestety mam dość dziwną przypadłość - nie przepadam zbytnio za ludźmi. Wolę myśleć o nich, jako o chodzących płaszczach z doczepianymi butami, snującymi się ulicami kurtkach, auta według mojego wygodnego mniemania również jeżdżą same. Kiedy idzie na przeciwko pies dostrzegam tylko jego mordkę, smycz i doczepiony do niej zestaw ubraniowy. Dlatego, jeżeli wracam po pracy (z buta), wychodzę z psem i jest ciemno, to widzę tylko zarys tego płaszcza i zestawu. Tak mam. Paradoksalnie pracuję w jednej z większych firm, otoczona sześćdziesięcioma współpracownikami, a w okolicach "terminowych" dni miesiąca przychodzą z papierami klienci. Tłumnie. Zaś to jakoś dzierżę spokojnie na co dzień. Tak jakoś mi się to złożyło w życiu specyficznie.