Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Użalanie.

Dość tego.
Postanowiłam do Was wrócić.

W stanie miłosnego uniesienia a następnie druzgocącego upadku z wysokości- po prostu zapomniałam o jedzeniu, wszelkiej diecie, ćwiczeniach, vitalii.

Ale marnotrawna Tazik postanowiła powrócić z nadzieją, że mnie Kotki znowu przygarną.


Prawda jest taka, że od jakiegoś czasu mój wspaniały nastrój, mój nowy wygląd i (dość wątpliwa jednak) pewność siebie sprawiły, że zaczął się kręcić koło mnie bardzo interesujący osobnik. Wiosna uderzyła mi do głowy i jak szybko się w nim zabujałam, tak szybko muszę się teraz "odbujać".
Gość jest podły i nie ma co się rozpisywać, oszukuje i koniec.

A durne serce nie sługa.

Tak więc od ponad tygodnia zaszyłam się w swoim pokoju, gdzie najchętniej tylko bym spała, leżała, słuchała smutnych piosenek i pogrążała się w rozpaczy i użalaniu nad sobą.
Tak też robiłam.
W "Bridget Jones" była taka scena, gdy B. zerwała z M. i leżała taka zwinięta w kołdrę, w piżamie, obok walały się puste paczki po żarciu, a ona sama ciągle wcinała jakieś słodkości.
Chcecie wiedzieć co robiłam ja? ... Dokładnie to samo co ona.

Zero sił i zero chęci do wszystkiego. Jest mi przykro, tak cholernie przykro, że dałam się oszukać. Tak, tak, nie moja wina... Ale ciągle mi się to przytrafia. Jakaś ostatnia naiwna jestem.

Zmuszałam się do biegania. Najpierw musiałam zmuszać się do jedzenia, bo nic mi nie chciało przejść przez gardło. Potem jak zaczęłam żreć to do tej pory nie wiem kiedy przestać. Witaj kompulsie, stary druhu!


Kotki, od paru dni zbierałam się, żeby coś tu napisać, żeby sięgnąć po Waszą pomoc, jakiegoś kopniaka na rozpęd.
Gadania motywacyjnego w stylu:

 " Nie możesz zaprzepaścić tego co już do tej pory zrobiłaś"
" Tyle dokonałaś, szkoda tego przez jakiegoś frajera"
" Teraz tym bardziej masz motywację, żeby podwójnie o siebie zadbać"
" Uważaj, żebyś znowu nie popełniła tych samych błędów które doprowadziły do nadwagi"

--- To powtarzam sobie w kółko. Ja to wszystko wiem !!!

Tylko odechciało mi się wszystkiego.
I tu nie chodzi o niego, o to, że jest taki czy inny. Chodzi o mnie ! Tylko o mnie.


Jestem na siebie wściekła. Dobrze mi było samej, dobrze mi było w moim świecie bez mężczyzn. A tu jeden taki się pojawił i tak szybko, tak łatwo był w stanie doprowadzić mnie do stanu totalnej rozsypki...!!!

Jestem kompletnie niestabilna emocjonalnie i cholernie zakompleksiona, skoro taka sytuacja burzy za jednym zamachem to, co budowałam od miesięcy.


Jest mi przykro, że nie odpisywałam na wszystkie Wasze wiadomości. Przepraszam Kotki, postaram się odpisać wszystkim...

Jedno jest pewne- jest mi już ciut lepiej, skoro się zdecydowałam tu napisać.
Jest mi lepiej, skoro jakoś to z siebie wyrzuciłam.
Przyznałam się do upadku. I mam ochotę się z niego powoli podnosić.