Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie lubię podsumowań,

szczególnie tych na koniec minionego roku. Może dlatego, że do tej pory coroczny bilans nie wychodził najlepiej. Teraz jest inaczej, bo przez 12 tygodni udało mi się zrzucić 20kg. Mimo tych wszystkich progów, które były przede mną było warto. Mojego obecnego dobrego samopoczucia fizycznego i psychicznego nic nie jest w stanie zastąpić. Jednak mimo wszystko nie umiem sobie wyobrazić jak to będzie w przyszłości mieć normalną figurę, jeśli oczywiście dotrwam do końca. Zawsze byłam grubasem (może nie takim jak obecnie), więc szczupła sylwetka jest dla mnie jak wierzchołek góry lodowej. Całe życie "ciężko" pracowałam na to jak teraz wyglądam i wiem ile straciłam przez własne obżarstwo i bezmyślność. To co mogłam mieć nie wróci, ale postaram się, żeby jedzenie nie przysłoniło mi całego świata. Powoli dostrzegam światełko w tunelu, które przebija się przez zwały mojego tłuszczu. Może kiedyś rozbłyśnie jak latarnia morska, żebym nie zgubiła się we mgle? Mój optymizm jest dzisiaj naprawdę zniewalający, to chyba wina tej "cudownej" aury za oknem. Ja proszę o więcej słońca, bo w jego blasku wszystko wydaje się łatwiejsze.