Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Prawda, tylko prawda i cała prawda

Dziękuję za ciepłe słowa. Źle mnie zrozumiałaś ja robię 30 km przed pracą :)

No nie, jeżdżę między 5.30 a 8.00, później wracam do domu, szybki prysznic, wrzucam coś na siebie i idę dopiero do pracy :D

Dziękuję Ci za te słowa :) Co prawda wiem czego już nie robić, ale muszę wciąż pracować nad silną wolą, bo niestety z nią bywa jeszcze różnie. Pozdrawiam Angela :D

Dziękuję. Znajdziesz, choć czasem trzeba na to długo czekać, to na pewno Ci się uda. Jest to trudny okres do przetrwania, doskonale o tym wiem. Ten moment zagubienia jest jak brakujący element puzzli, jeśli go znajdziesz wszystko się ułoży. Pozdrawiam serdecznie Angela :D

Dziękuję, mam nadzieję, że dostałam już wystarczającą nauczkę. Pozdrawiam Angela :)

Dzięki wielkie :l

Dlaczego przytyłam, bo łatwiej jest osiąść na laurach, a gdy do tego wszystkiego przeziębienie goni za tobą jedno po drugim, to dużo trudniej utrzymać dyscyplinę. Jestem typem krótkodystansowca i bardzo szybko się zniechęcam, a wtedy zaczynam usprawiedliwiać swoje błędy i porażki. Te 7 miesięcy kiedy schudłam 44 kg to jak na mnie ogromny sukces. Gdybym miała dużo większe poczucie wartości i więcej silnej woli nie dopuściłabym do tego, żeby ważyć przeszło 150 kg. Nie chcę usprawiedliwiać swojego postępowania, chociaż możesz tak to odbierać. Nie katowałam się super dietami tylko racjonalnie się odżywiałam. Nie chodziłam głodna, chociaż jadłam tylko 3 posiłki dziennie. Wyeliminowałam tylko słodycze. Jestem od nich uzależniona. Teraz z perspektywy czasu wiem, że popełniłam błąd rezygnując z nich całkowicie. Długo udało mi się omijać je z daleka. W święta Bożego Narodzenia uległam pokusie, mój organizm oszalał, domagając się cukru, a później poszło z górki. Próbowałam z tym walczyć i jeśli nachodziła mnie ochota na coś słodkiego próbowałam zastąpić to czymś innym, a w rezultacie zjadałam zamiennik i górę słodyczy. Moje odchudzanie wtedy się jeszcze nie skończyło, więc nie byłam na etapie wychodzenia z diety, a racjonalne odżywianie i systematyczną aktywność fizyczną diabli wzięli z mojej i tylko mojej winy. Pozdrawiam Angela :)

Chociaż staram się unikać zbyt dalekich wycieczek w przyszłość, bo mi to nie służy, przekonałam się o tym już nie raz to od czasu do czasu też nurtuje mnie to pytanie - czy kiedy schudnę do przyzwoitego rozmiaru uda mi się tę wagę utrzymać? Niestety nie znam nikogo komu by to się udało w 100% niezależnie od tego ile chciał zrzucić kilogramów. Większość publikacji o tym nie mówi, pewnie dlatego, że "dietowy" biznes by na tym ucierpiał. Łatwiej jest co jakiś czas raczyć nas cudownymi dietami niż napisać, że najważniejsze jest nauczyć się racjonalnego odżywiania w trakcie i po odchudzaniu. Wcale nie musimy mieć góry pieniędzy, dużo czasu i nie trzeba być kucharzem z trzema gwiazdkami Michelina (mam nadzieję, że dobrze to napisałam :), żeby przygotować sobie fajny, zdrowy posiłek. Trochę organizacji i wszystko da się zrobić. Już na samym początku powinniśmy wbić sobie do głowy, że to nie dieta tylko mój sposób na to, żeby być piękną, zdrową, szczupłą osobą. Na pewno masz obok siebie takie osoby, które się odchudzają korzystając z różnych diet i mówią, że jak schudną to zjedzą, to lub tamto i efekt jo-jo murowany. Narzekają później, że tyle się męczyli, a znowu przytyli. We wszystkich tych poradnikach, na stronach internetowych pierwszą poradą dla wszystkich, którzy chcą zrzucić kilogramy powinno być założenie dziennika i wpisywanie tego wszystkiego co zjadamy w ciągu dnia. Wielu wydaje się, że jedno ciastko tu, kostka czekolady tam, resztki po obiedzie, bo szkoda, żeby się zmarnowały, plasterek sera, bo ostatni i wyschnie, garstka orzechów, bo zdrowe nie spowodują dużego wzrostu wagi. Jak łatwo można się pomylić. Myślę, że musisz przestać myśleć, że to nadal jest dieta, to już nie jest dieta tylko Twój sposób na życie. Podobno nasz organizm ma rodzaj pamięci. W trakcie odchudzania podchodzi opornie do wprowadzanych zmian stąd zastoje i wahania wagi, zachcianki itp. Mimo, że chudniemy to on nadal pamięta jak było nas więcej i nie musiał cierpieć katuszy. Może coś w tym jest i dlatego efekt jo-jo wciąż nam zagraża. Wiem też, że raz wytworzone komórki tłuszczowe nie znikają wraz z utratą kilogramów. Nadal są w naszym organizmie tylko jakby uśpione. Ja to jak już się rozpiszę to na maxa. P. S. Jesteś chyba pierwszą osobą, którą "poznałam" (przeczytałam Twoje wpisy), która stara się nie robić wielkiego halo ze swojego odchudzania. Najbardziej rozwalił mnie tekst Twojego chrzestnego - trzeba byłoby się go zapytać czy zajął by się Tobą gdybyś wciąż przybierając z roku na rok na wadze (bo na pewno by to Cię czekało, gdybyś nie wzięła się za siebie) zaczęła chorować, mieć problemy z poruszaniem itd. Jak ludzie, nawet Ci najbliżsi potrafią mieć klapki na oczach. Buziaki bl

Dziękuję, fajnie mieć taką fankę ;) Również serdecznie pozdrawiam Angela :D

Mam nadzieję, teraz jestem starsza, mądrzejsza ;) i postaram się nie popełniać dawnych błędów. W końcu się czegoś nauczyłam o sobie. Pozdrawiam Angela :D

Wiem, że każdemu zdarzają się mniejsze lub większe kryzysy, ale dobrze o nich powiedzieć komuś kto walczy z tym samym problemem. Dzięki za wsparcie, pozdrawiam Angela :D