Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
​Co tam dobrego słychać u mnie?

Przez kryzys, który mną rządził przez ostatnie pół roku trochę trudno mi jest się zmobilizować do dłuższych jazd. Nie zrezygnowałam zupełnie, bo jazda na rowerze jest dla mnie tak jak dla innych oddychanie. Zawsze ją uwielbiałam i nadal tak zostanie. Jeśli uda mi się wpaść w zeszłoroczny rytm pewnie znowu wrócę do tych dłuższych przejażdżek. Mój rekord to 68 km, chociaż wiem, że dałabym radę przejechać więcej. Może jeszcze kiedyś uda mi się przejechać setkę. Pozdrawiam Angela :) P. S. U Ciebie też ostatnio cisza w eterze. Czyżby skończyła się też era długich wpisów?

Nie była w gronie moich znajomych. Z ludźmi na Vitalii często tak bywa, że są, a nagle znikają bez słowa. Pozdrawiam Angela :)

Coś mi się pozmieniało i dlatego taka waga na pasku, poprawiłam na tę z zeszłego roku (chociaż do niej sporo mi brakuje). 22 kg może i możliwe do zrzucenia, ale to nie jest zdrowe.

Może czas to zmienić i znowu wskoczyć na pedały :)

To nie to samo, nawet stacjonarny nie daje takiej frajdy jak jazda w terenie :)

Z tego co się orientuję w Bydgoszczy można wypożyczyć rower, więc do dzieła :)

10 km to trochę dużo, mnie też nie chciałoby się tak daleko jechać, żeby trochę popedałować. Może w najbliższym czasie uda Ci się załatwić sprawę roweru i będziesz śmigać :) Dzięki niemu naprawdę można dużo schudnąć, wiem coś o tym.

Wiem jak jest w Bydgoszczy, kiedyś jeździłam tam od czasu do czasu, najpierw do koleżanki (przeprowadziła się pod Warszawę), a później do mamy, która leczyła się w Centrum Onkologicznym.

W nawale obowiązków trudno wygospodarować czas na trening. Niestety trzeba coś poświęcić, żeby dobrze wyglądać :) Ja najczęściej jeżdżę na rowerze wcześnie rano, bo mam taką możliwość, a po za tym w ciągu dnia chodzę jak najwięcej. Ostatnio trochę trudno mi się zebrać (w zeszłym roku 4-5 razy w tygodniu wstawałam o 5.15 robiłam około 30 km, a czasem i więcej i do pracy), chociaż jeżdżę dużo to nie takie długie trasy. Chcę do tego wrócić, bo mimo zmęczenia miałam wtedy tak naładowane akumulatory, że wszystko było możliwe. Może musisz lepiej się zorganizować i na pewno uda Ci się znaleźć czas na ćwiczenia. Ja pomimo, że jestem sama i nie muszę dbać o drugie osoby jedzenie przygotowuję na 2-3 dni, żeby ciągle nie stać w kuchni np. pieczony filet z kurczaka można wykorzystać na śniadanie jako wędlinę, na obiad do ryżu, ziemniaków, makaronu i warzyw oraz na kolację do sałatki itd. W internecie jest pełno różnych treningów, wystarczy poszukać i znaleźć coś dla siebie. Pisałaś, że chodziłaś na zumbę teraz nie możesz to ćwicz w domu. Czasem wystarczy 15-20 minut dziennie, a poczujesz się lepiej. Miłego dnia :)

Może pomyślisz, że krytykuję, ale macie "fajny" podział obowiązków. Ty chodzisz do pracy, wracasz gotujesz, zmywasz po jedzeniu, robisz pranie i sprzątasz, a on nie może zjeść tego samego dania na drugi dzień? Jestem w szoku. Może niech on spróbuje zrobić to co Ty robisz codziennie, to może przestanie grymasić. Tobie też należy się odpoczynek od garów i szmaty. Sorry, ale nie rozumiem takiego myślenia.

U mnie w domu rodzinnym było podobnie i pewnie w większości domów też, ale wtedy było trochę inaczej. Tak wiele mam nie pracowało zawodowo jak teraz, a wiele rodzin mieszkało z dziadkami. A jeśli zostanie Ci coś z obiadu to wrzucasz?