Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Zawsze lewym pasem..

żyję jak jeżdżę.

Nie znoszę ciągnąć się w korku,

zawsze szukam objazdu.

Nie musi być krótszy, byle tylko nie stać w miejscu.

Wszystko musi być już. Natychmiast:)

I jak się to ma do odchudzania?

NIJAK!

Tu wszystko idzie powoli do zrzy...

Nie jesz, starasz się

i nawet masz sukces...

-1, -2 kg...

ale w lustrze nie widać

mało tego

po tygodniu wyrzeczeń

+1 kg nie wiedzieć skąd

To zniechęca.

Podobnie z ćwiczeniami.

Zanim to zobaczysz na obwodach....

szkoda gadać.

Za chwilę ktoś powie  "Ale później jaka będziesz zadowolona!"

Później, później...

Odroczona gratyfikacja nie robi na mnie żadnego wrażenia

Co gorsze jeśli chodzi o sport to też stosuje zasadę lewego pasa

Po co zaczynać ze spokojem? Powoli?

Jak już to już!

Trening dla początkujących..

ok

Ale w sumie nic nie czuję.

Nie jestem emerytem!

i trach!

Dodatkowy dla zaawansowanych.

Losie jaka jestem świetna!

Jest moc! energia!

Muszę to robić zawsze! każdego dnia!

Następnego dnia nie mam czasu...

Kolejnego nie mogę się ruszyć, wszystko boli niemiłosiernie.

Kolejnego jeszcze cierpię...

a później to już nawet nie chcę myśleć o treningach

Tkwię w schematach. 

Bezpiecznie prawda?

Dziś obudziłam się jakaś skostniała...

Pomyślałam, że powinnam się pogimnastykować...

chwilę później przyszło mi do głowy, że to grubość..

I TO WSZYSTKO ZANIM OTWORZYŁAM OCZY!

nie jest dobrze.

Więc może dieta...

To może od jutra... bo dziś mam w planie taki pyszny obiad...

Problem w tym, że każdego dnia trafia się coś pysznego

Beznadzieja....

To może jednak od teraz

Buziaki