Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
moje mroczki:)

W noc je­sien­ną, gdy nie­bo nie­rze­czy­wi­ste
od­bi­ja pu­ste kro­ki i dymi lę­kiem.
szły szczu­ry sze­re­ga­mi, gwar­die ob­cych ist­nień,
śpie­wa­ły słod­kie, śmier­tel­ne pio­sen­ki.

K.K Baczyński

Nie żeby adekwatnie, ale  przypomniał mi się  ten wiersz podczas luźnej, niby miłej rozmowy z moją serdeczną koleżanką😉Wam też się pewnie zdarza, że ktoś  was roluje, a później myśli, że jakoś ładnie to  zagada... Minął już czas gdy takie sytuacje wywalały mnie poza orbitę wytrzymałości. Teraz zwykle patrzę na to jakby z boku i bardziej jestem rozbawiona niż zdenerwowana. Pewnie, niesmak mam, czujność wyostrzam, ale szkoda mi życia na mielenie tego w nieskończoność. Niemniej od czasu naszej rozmowy ten fragment wiersza tłucze się w mojej czaszce, jakby tam nic poza nim nie było😁😁😁Trochę szkoda, ale cóż...  Z drugiej strony chyba koleżanka nie jest tak znacząca, bo jednak osoby dla mnie ważne potrafią mnie zdenerwować😁choć zdenerwowanie to chyba nawet za małe słowo😁No ale jak mówiłam:) szkoda życia na takie rozmyślania:)
Muszę popracować... 🤪 Niestety skończyły mi się wymówki:)

Dobrej nocy:)