Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Powolny powrót na dobre tory :)

Dobry wieczór!

Dzisiejszy i wczorajszy dzień minęły całkiem całkiem. Wczoraj nie trzymałam co prawda w 100% diety, ale w zasadzie zjadłam tylko za dużo arbuza (a miałam ochotę na czekoladę i orzeszki ziemne w skorupce, więc to już jakiś postęp ;)), więc tragedii nie ma. Poza tym przejechałam na rolkach 12,5 km i spaliłam tym samym ponad 700 kcal. Zresztą w 30-stopniowym upale mogło być ich sporo więcej - skończyłam jeździć z tak czerwoną mordą, że pała mięknie :P Wieczorem zrobiłam jeszcze trening na brzuch z Mel B i jakieś 10 minut treningu całego ciała. Na inne ćwiczenia już zabrakło mi sił :)

Jeśli chodzi o dzisiejszy dzień, to menu w porządku. 

Śniadanie: jajecznica z dwóch jaj z warzywami i kromka chleba z margaryną,
II śniadanie kartonik (500 ml) soku marchwiowego, trochę orzechów i suszonych owoców, 
Obiad: makaron (1 szklanka) z wegetariańskim bolognese - całkiem spora, ale nie za duża porcja, byłam w sam raz najedzona, do tego 3-4 mirabelki
Podiwczorek: znów sok marchwiowy (pity zresztą na raty), bo nie miałam wody, a zapomniałam, że w szafce kisi się pomidorowy
Kolacja: jogurt jabłkowy

I jestem najedzona. Nawet dzisiaj nie podżerałam. Aktywności mało, bo tylko połowiczny spacer z dworca do instytutu (w połowie drogi musiałam wsiąść w autobus, bo nie zdążyłabym na zajęcia), później normalny spacer z powrotem. Trochę prasowania. Upał jest taki, że można zwariować, szczególnie w nocy... Ale jakoś sobie radzę :)

Staram się nie myśleć ani o swojej piekielnej wadze (na pewno jest teraz z 86 kg...) ani o jedzeniu i powoli mi się udaje, mimo że wciąż trzymam dietę. Jeśli chodzi o fotomenu, to wciąż nie mam najmniejszej ochoty robić zdjęć, ale zapisuję sobie, co zjadłam danego dnia :) Ot, tak dla siebie.

Staram się też jednak nie poddawać i wciąż mam nadzieję, że uda mi się kiedyś tam doprowadzić swoje ciało do porządku - na razie jestem na etapie niepatrzenia na nie, bo wydaje mi się, że znowu jestem obła i w ogóle nieciekawa. Przejdzie, ale chwilowo mamy ze sobą na pieńku (z mojej winy).

Nadal szukam pracy i cytując Ferdka Kiepskiego muszę stwierdzić, że w tym kraju nie ma pracy dla ludzi z moim wykształceniem. 5 języków, a nie ma roboty. Poskładałam papiery w niektóre miejsca (m.in. do ratusza, do Urzędu dla Cudzoziemców, już widzę jak mnie przyjmą... I do Niemieckiego Ośrodka Badań nad Rakiem), ale ta praca w większości naprawdę nie ma nic wspólnego z tym, co studiuję. Załamka...

Dobra, nie zanudzam Was dłużej :) Chcicłam tylko dać znać, że żyję i że wciąż walczę :)

Trzymajcie się cieplutko! :*

Ula