Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Być szczerym ze sobą

Bardzo często najtrudniejszym w procesie odchudzania, trzymania diety, zmiany nawyków żywieniowych jest właśnie bycie szczerym samemu ze sobą. Jesteśmy ludźmi, a więc słabości mamy wpisane w swoją naturę. Każdy ma słabość do czegoś zarówno w kontekście żywienia, jak i w każdym innym. Jedna kupuje sukienki, druga buty, trzecia torebki, ja książki :P Świat jest pełen wszystkiego więc każdy coś dla siebie znajdzie. Tu nie jest tak trudno przyznać że mamy słabość do kupowania konkretnych rzeczy. Nawet niektórzy się tym chełpią i chwalą tu i ówdzie. Nieco inaczej już jest w kontekście żywienia. Dlatego tak ważnym jest by w tej materii być szczerym samemu ze sobą. 

Możesz mieć słabość do słodyczy jak ja;) Ale możesz wybierać ostre, słone przekąski, albo mięso, może objadasz się żółtym serem i serami pod każdą postacią, albo masz słabość do trunków procentowych, napojów, soków, chipsów , kremów....ciast... itd. itp. A może nie cierpisz ruchu i najchętniej siedzisz w fotelu lub wylegujesz się na kanapie. Listę można dłużyć. Co z tego? Ano to że na swojej drodze i podczas swoich przygód z dietą nie raz nie dwa miałam problem z określeniem co tak naprawdę stoi za moimi kilogramami. Bo bywało że rzucałam szalenie słodycze, nawet na 6 miesięcy... a mimo to sukcesu full nie było, a ja wracałam do starych przyzwyczajeń po przerwie. Zawsze mówiłam, że słodycze to moja słabość, że uwielbiam słodkie. I miałam świadomość że to stanowi duży problem. Jednak na swojej drodze spotkałam też wiele osób, które wypierały problem i złe nawyki mówiąc "kompletnie nie wiem dlaczego tyję", "to woda zatrzymała mi się w organizmie" (woda może się zatrzymać ale nie powoduje skrajnej otyłości), "przecież ja nie jem wcale tak dużo, nawet mało", "butelka wina jest dobra na przemianę materii"... itd. itp. I na pewno znacie te słowa albo z autopsji albo z relacji z drugim człowiekiem.

Nagle się okazuje, że nikt nic takiego nie robi, a kilogramy ciągną w górę mnożąc komórki tłuszczowe i gromadząc w nich zapasy  na sto zim :) Nie oceniam tego, bo doskonale to rozumiem. Chcę jednak powiedzieć, że kluczowym w diecie i odchudzaniu jest spojrzenie sobie w oczy przed lustrem i powiedzenie głośno "jem za dużo słodyczy", "piję za dużo alkoholu" (dobrze wiemy że po nim często ciągnie ludzi na żarcie), "jem za dużo tłustego mięsa" (warto zerknąć w wytyczne ile tak naprawdę tego mięsa wystarczy, czy zgłębić wiedzę o jego trawieniu, ponoć jedna normalna porcja mięsa trawiona jest około 3 dni), "mam za mało ruchu", " moje ciało jest zmęczone", "wiem, że potrafię zadbać o swoje zdrowie". Bycie szczerym ze sobą samym jest niezwykle ważne. Jednak bycie szczerym bez oceniania "jesteś gruba", "jesteś słaba", "jesteś kiepska". Nie oceniajmy swoich słabości. Zauważmy je, zaakceptujmy ich istnienie i zastanówmy się jak krok po kroczku słabości zamienić w mocne strony. Z doświadczenia wiem, że dobrze jest porozmawiać z przyjaciółką, siostrą, kimś bliskim kto zrozumie i powiedzieć mu otwarcie z czym mamy problem, co jest naszą Piętą Achillesa w temacie diety i odżywiania. Może się okazać, że ktoś ma w tym temacie jakieś doświadczenia, albo zna kogoś kto takowe ma. Nie ukrywajmy trudności, mówmy o nich i twórzmy w głowie plan.

Bez szczerości względem samych siebie nie wiele osiągniemy. 

Będąc w odwiedzinach u babci, rodziców, siostry uświadomiłam sobie ostatnio jak dużo potrafiłam zjeść ciastek, cukierków, kawałków ciasta podczas jednej wizyty. Dziś mając świadomość ile cukru mieści się w takim kawałku w życiu bym tyle nie zjadła. Ważąc 105,6 kg nie jest problemem wciągnąć siedem kawałków ciasta do jednej kawy. Ważąc już 87 kg  (a sorry dziś już 86,4 kg  :) ) dwa - trzy kawałki wypełniają Cię po brzegi, a mając świadomość potrzeb zjadam jeden - dwa. Rok temu nie potrafiłabym kupić do siostry ciastek do kawy i nie zjeść ani jednego, ciągnęłoby mnie aż zjadłabym połowę paczki, podjadając potajemnie gdy ona wychodzi do kuchni, myśląc durna że ona nie zauważy znikających ciastek, czy wafelków. Dziś siedzę, piję herbatkę ziołową zamiast kawy, zerkam na te ciastka i czekoladę i nawet mnie nie ciągnie. To dzięki szczerości względem samej siebie.