Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
osamotniona ja- muszę się wygadać

Witam wszystkich po bardzo długiej przerwie. U mnie od czasu ostatniego wpisu bardzo wiele się zmieniło. W maju mój luby mi się oświadczył, zamówiliśmy salę, orkiestrę. Wesele będzie 12.09.2015r. Czyli pozostał rok. To tyle z tych dobrych rzeczy. Co do wagi to bez żadnych ekscesów- mniej więcej ciągle tak samo- chodź mam wrażenie że moje ciało dużo straciło na jędrności (jestem takim jednym flakiem). Przechodząc do tytułu- strasznie pokłóciłam się z moim tatą- prawda jest taka że znęcał się nade mną psychicznie ponieważ nie podobają mu się moje "wybory  życiowe" . Trwa to już parę lat ale teraz bardzo się nasiliło. Nie wytrzymała i wyprowadziłam się z domu rodzinnego do domu po moich dziadkach. Problem w tym że ja jestem straszną panikarą, każdy szmer mnie przeraża;/ Czuję się tutaj samotna, nie mam nawet do kogo buzi otworzyć;/(jestem tu ponad tydzień i nie powiem żeby było łatwo) W dzień jestem w pracy także wtedy jest ok, najgorsze dla mnie są noce:(