Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Już mi nie smutno. Teraz działam.

Moja waga mnie rano wkurzyła to się pomierzyłam. Wszędzie ubytki. No ale szklana zołza rzekła jak wyrocznia. No aż nie mogę w siebie nic wcisnąć. W piątek siłka z Szefową. Postanowiłyśmy śmigać dwa razy w tygodniu o 7:30  Jezu, co za godzina. Ale chcę być szczupła.... kiedyś! W sumie nie kiedyś, ale na 14 lutego. Szykuje się spora impreza, idę z moimi dziołchami. Plan jest taki, żeby się nawalić. Pierwszy raz od pół roku. I podrywać kogo popadnie, ale żeby popadł to muszę się odchudzić bardziej. Odkochałam się dziś rano, bo stwierdziłam, że jestem dla niego za głupia/za młoda/za fajna. Przeszło mi jak ręką odjął, nie będzie mi śmigał mentorskim tonem. Teraz poluję na Miłość Życia. Tak na serio, bo już mam dość być smutna i samotna. I gruba i dziwna. A idź Pan. 

Koniec czerpania mądrości życiowej z religii i od filozofów - przerzucam się na Taylor Swift! 

I już nie jem cukru. I już nie ulegam jedzeniu. Koniec kropka. Amen. Gotowi, do biegu START