Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
...nie lubie

nie poradze Ci co zrobic z takim stanem, dla mnie zima tez nie jest najlatwiejsza..

zielone surowe zima jest trudne do ogarniecia:( Zima jestem bardziej wegetarianska i niz surowo weganska. Poza tym naczytalam sie o deficycie B12 i uwierzylam, ze zadna roslina nie jest w stanie jej zapewnic, czyli jedno jajko w tygodniu jem. Nie palam radoscia, ale jem. Co do IG i vitaliowych diet, to one sa skuteczne. Albo inaczej, ucza odpowiednich porcji. Niby je znam, ale jesli z 59 kilo przez 4 miesiace dojechalam do 67, to znaczy ze wyparlam je ze swiadomosci:) Staram sie wybierac z tej diety maksymalnie duzo warzyw i owocow, no i mimo uporu dietetyczek, nie skusilam sie na ryby, czy mleko kobiece;)

Dobrze,że masz wsparcie kochającego mężczyzny:)

DZIĘKUJĘ!!!:):):):)

wiem, wiem, że nie wiesz co mi poradzić... zresztą ja specjalnie porady nie oczekuję.. Duża już jestem:):):). Ale mam "pomysła' i wiarę w sukces! A to już dużo-co nie? całuję...

Rozumiem co czujesz, mam podobne doświadczenie za sobą :-( Przytulam mocno :-)

widzę, że przydałby Ci się afrykanski wyskok :) i pkt 6 byłby przyjemnym z pożytecznym :) buziaki... nie dawaj się, wracaj już z sercem i radością...

czuję Twój smutek.. przykro mi..

Oddaję Ci całe swoje serce, łap ! Przytulam mocno ...

To normalny okres - to żałoba. Trzeba ją przeżyć, mimo, że bardzo ciężko. Wiem o czym piszesz... latami czekałam na Juniora.... Jest w Tobie mnóstwo dobra. Wróci i uśmiech...Z całego serca Ci tego życzę.

masz teraz bardzo trudny okres i może lepiej by było jakbyś wybrała się do jakiegoś dobrego lekarza nie zawsze człowiek jest w stanie sam sobie ze wszystkim poradzić, pozdrawiam

ja nie wiem co Ci "mądrego" powiedzieć....Mogę tylko mocno Cię wirtualnie przytulić..MOCNO... Życie czasami boli.Bardzo boli. Ale zyjemy dalej... Nie pisz, że nie nie masz serca. Masz je nadal. Tylko ono krwawi.. oj, ściskam Cię, ściskam po prostu.. Smutno mi, ze tak Ci smutno..Aaaa i wiem, że to nieważne, ale gratuluję awansu.. całuję...

jakbym mogła kawałek swojego bym ci pożyczyła, ukochuję

Rozsypałas się i wcale się nie dziwię , ale jak widać zaczyna się powolny proces zbierania się, swiadczy o tym twój wpis , wychodzisz do ludzi, mówisz co cię boli i jak się czujesz ... jak dobrze ,że nie jestes sama , masz partnera, syna i pracę, a to bardzo dużo, oni cię kochają, szanuja , rozumieją ... dla nich jestes bardzo ważna ... fajnie jest nie musieć kryć emocji , przynajmniej w domu możesz je uwolnić, niech płyną ...........

Jola ma rację Ty wciąż masz swoje serce i otaczasz się ludźmi którzy swoje serca ci oddają ale też grzeją się ciepłem Twojego dobrego serduszka.Czasami trzeba się zmusić ,czasami trzeba maski ale nie odrzucaj tego co inni Ci oferują jak musisz to płacz ale śmiej się też ,potrafisz jestem pewna.

Ty wciąż masz swoje serduszko .. owszem, przykryte tragedią, owinięte codziennym płaczem, wspominaniem cudu, który nie został cudem . . .ale DOBRO jest wciąż w Tobie, tylko je trzeba odnaleźć .. . pisze to z włsanego doswiadczenia, straciłam dwójke chłopaczków i oni we mnie byli znacznie dłużej niz Twój .. naprawde, wierz mi, podniesiesz sie - ale ta rana , zabliźniona i niby-niewidoczna, wciaz po latach jakos tam sie bedzie odzywac .. . po latach jakby mniej bolesnie, ale wciaż dotkliwie