Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Prawie jak Wisła w ostatnim meczu...

Prawie. Bo ja zawiodłam tylko siebie, a oni tysiące kibiców. Nie wiem czy dali z siebie wszytsko w tym meczu, ja napewno, ale nie dałam rady! Wczoraj przebiegłam tylko 3 km.Nie wiem co sie stało ale nagle zalał mnie pot, nie mogłam złapać oddechu, łydki zrobiły się jak ze stali, zaczęło mi się kręcić w głowie, a serce niesamowice mocno walić. Chyba jakieś zawirowania  z ciśnieniem bo pierwszy raz tak miałam.

Ogólnie to wczoraj nie był najlepszy dzień. Waga pokazała 1,5 kg więcej. Dlaczego? Pojęcia nie mam. Jem tak samo- a przez ostatnie dwa dni nawet mniej. więco co chodzi? Może chce mnie zniechęcić? Nie dam się!

Podjęłam kolejne wyzwanie. Nie jem pieczywa! Tylko kromkę razowca na śniadanie. Może jak ograniczę węglowodany coś ruszy? Już sama ta deklaracja wpędza mnie w depresje. Jakoś to będzie.

Na ten weekend rozworzenia zaproszeń ciąg dalszy. Dodatkowo czekas nas grill imieninowy. Nasz własny. K ma imieniny w sobotę , ja w niedzielę. Trzymajcie kciuki żebym dała radę i nie skusiła się na coś więcej niż sałatkę. 

 Miłego dnia!!

Ps. Nikt z Was nie widział mojego życia? Tego poprzedniego, które tak lubiłam i które było pełne radości, uśmiechu i zadowolenia? To obecne  powoli mnie wykańcza....