Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
moje malutkie sukcesiki :)

po 1. NIE TKNĘŁAM CIASTA! Jestem z siebie tak dumna, że sobie nie  wyobrażacie!
po 2. Byłam wczoraj w macu ze znajomymi i NIC NIE ZAMÓWIŁAM! Wyjęłam swoją sałatkę i ją zjadłam :D

Na wadze minus niecałe 2kg, nie jest źle w takim razie, woda spada.

Dziwne to moje życie. Pomieszane z poplątanym. Pamiętacie Ł.? Sprawa jeszcze nołmorkowa i to z początków bywania nołmorki na salonach vitalii. Otóż. Ł. się odezwał. Coraz częściej się odzywa i chyba znowu czegoś próbuje o.O

Wczoraj jakoś tak wyszło, że... pocałowałam się z M. tak, z przyjacielem. Ale to był tylko krótki buziak w usta. Ale... No nie wiem i tak mam mętlik, bo M. stroni od jakiegokolwiek kontaktu fizycznego, a wczoraj coś takiego.

Jest B., B. zaczął być eksperymentem, skończyło się na tym, że mimo iż nie jest kompletnie w moim typie, to jego cholerna inteligencja działa na mnie jak afrodyzjak. Od przedwczoraj milczy. Może się odezwie, nie wiem.

Ł. to oddzielna historia, ale M. i B. strasznie mi namieszali. Przy M. czuję się super, świetnie się dogadujemy, a kiedy on się ze mnie nabija to wręcz płaczę ze śmiechu. Potrafi przedstawić moje wady w tak zabawny sposób, że nie można się z tego nie śmiać. Przy okazji potrafi mnie rozśmieszyć, a nasze rozmowy potrafią rozszyfrować nieliczni.
B. na mnie działa. Bardzo. Ale... Ani go dobrze nie znam, ani nic. Jest 7 lat starszy, ma mieszkanie, samochód, świetną pracę. Trochę się boję, że nasze światy za bardzo się różnią.

Z drugiej strony, M. to mój przyjaciel i nie zamierzam go stracić!
B. jeszcze się odezwie?

Jezu. A ja ostatnio chciałam jedynie świętego spokoju... Fakt, tęsknię za czymś, ale w pojedynczej wersji, nie potrzebuję trójpaku!