Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Ciąg cukrowy i moje patenty

Zaczęło się od choróbska, ciągot przedmiesiączkowych i spadków nastroju. Batoniki i cukiereczki jak malowane lądowały w moim pyszczku, choć nawet nie miały ważnej przepustki. I tak się wciągnęłam kolejny raz w cukrową spiralę, a za nią poleciało większe uczucie głodu (standard) i zrezygnowanie pn. "dziś już odpuszczam, ale jutro to już na pewno wracam na dobre tory"...

W końcu po dwóch tygodniach docisnęłam hamulec, bo sytuacja solidnie wymknęła się spod kontroli.
Zauważyłam, że w wyjściu z zaklętego kręgu kalorycznych przysmaczków i pizzy pomagają mi dwie rzeczy. Numer jeden - treningi. Numer dwa - owoce.

W aspekcie treningów bardzo pomaga mi Paweł, mój trener personalny i jedyna osoba, której ufam w kwestii ćwiczeń. Jest bardzo profesjonalny, inteligentny i niesamowicie pozytywny. Dla mnie spotkanie z nim to najprostszy sposób, aby wyjść z marazmu, bo gdy umówię się na trening oraz za niego zapłacę, to już pójdę. A jak już pójdę, to przecież muszę ćwiczyć, bo co niby innego mam tam robić :P. A z trenerem nad głową, zdecydowanie łatwiej jest "się zmusić". A jak już się zmuszę, to kolejnego dnia jest łatwiej. Taka moja filozofia użytkowa :-)

A owoce? To jest moje koło ratunkowe w pierwszych dniach po odstawieniu. Ponieważ są słodkie, to mózg daje się oszukać. Albo może przekupić? Tylko zjadam ich wtedy naprawdę dużo. Ale efekt jest taki, że po kilku dniach ciągoty do słodyczy tracą na sile, a ja mogę zmniejszyć ilość owoców do normalnego poziomu spożycia dziennego. No i potem owsianka z owocami i syropem klonowym zaspokaja mnie na dzień lub dwa. I na takim lajciku bezsłodyczowym płynę ile tylko mogę. Od dziś postanawiam, że mogę przez kolejne 31 dni :-)

Niestety wiąże się to z tym, że nie ma zgody na Cheat Day Słodyczowy, na niedzielne lody albo torcik imieninowy. Cóż, będę sobie sprawiać inne przyjemności.

Bo jeżeli mówię nie, to znaczy nie.
Kropka.

A teraz moja ulubienica miesiąca, która jest ze mną od pierwszego września i już ją kocham całym sercem. Taaaadaaaam. Oto The Karta Multisport :D

Jak moje finanse wytrzymywały wcześniej bez niej? Nie chcę się doliczać. Natomiast chciałabym tutaj skorzystać z okazji i podziękować mojemu sponsorowi, The Pracodawcy, który mi większą część tej karty opłaca. Nie zwiększa to w ogóle mojej chęci do pracy dla Pracodawcy, ale ociepla jego wizerunek w moim sercu. 
Dziękuję za uwagę.
Wczoraj wraz z The Kartą oraz moim partnerem i jego The Kartą odbyliśmy nocną sesję squasha całkowicie za darmo. Jeeeeeeeej! Niech żyje Multisport!

AHO!