Temat: Macierzyństwo raz jeszcze

Jeżeli odpuszczę temat i nie będę próbowała zajść w ciążę, to żadnych lęków nie będzie. Jak pisałam, to się pojawia tylko w sytuacji realnej możliwości zajścia w ciążę. Czyli w momencie, gdy np. zawiedzie antykoncepcja albo wtedy, gdy chcieliśmy zdać się na los i przez rok się po prostu nie zabezpieczać. Spanikowałam już na samym początku i nic z tego nie wyszło. 

No tak, tak - o tym mówię. :)

Nie twierdzę, że twój lęk jest symptomem fobii, nerwicy lękowej itp. Ale! Jest silny, uciążliwy, chcesz się go pozbyć (chcesz?). Jedną z opcji jest wizyta u np. psychologa, psychoterapeuty. 

A co ja bym zrobiła? Tak szczerze, szczerze? Na pewno nie zdecydowałabym się w takiej sytuacji na ciążę.

A czy przeczytałaś odpowiedź, że sytuacja się zmieniła i od dwóch lat partner ma pracę, w której się spełnia? Myślałam tak jak ty, że w tym tkwi problem, nie decyduję się na dziecko, bo nie mam poczucia stabilizacji. Stabilizacja nastała i niczego to nie zmieniło. Właśnie stąd ten wątek, tu jest problem. Wychodzi na to, że ja nie chcę dziecka nawet jak mam ku temu sprzyjające warunki. Z innym partnerem i dzieckiem, bądź jako samodzielna mama też nie potrafię sobie siebie wyobrazić. To jest dla mnie abstrakcja. 

macierzynstwo to orka na ugorze. Nie ma sie co czarowac, ze jest inaczej. Ale zaciskasz zeby i jedziesz dalej, bo po fakcie nie bardzo jest juz wybor.

nie rob dziecka na sile. skonczy sie depresja poporodowa, zryta psycha, zalem i niekonczacymi sie  troskami.

zycie bez dziecka jest  bardzo wygodne. ja w ogole nie wyobrazam sobie, ze moge zarwac noc i nie odespac tego przez pierwsze 3 lata zycia dziecka:)

uwazam, ze jezeli ktos nie czuje calej tej magii macierzynstwa, to jest wyrazny sygnal od natury, by sie w to  nie pakowac.

znam co najmniej 3 kobiety i to osobiscie, ktore zaluja macierzynstwa - bo lata leca, bo maz naciskal, bo  kto wie co to bedzie na stare lata. najstarsze dziecko ma juz 13-14lat i dalej jakis zal i utracona wolnosc drzemia w matce.

nie czujesz tego, to nie decyduj sie na dzieci. 

kazdej decyzji mozna w zyciu zalowac, lacznie z posiadaniem dzieci, tylko o tym sie nie mowi...

a jesli masz mysli, ze dziecko polepszy zwiazek to lepiej w to nie idz. Powinno byc super zarowno z jak i bez dziecka. Dziecko wcale nie musi nic polepszyc (ani zepsuc). Wogole bym dziecka nie mieszala w to ;)

Z reguły przychodzi taki czas, że chce się mieć dziecko, większość tak ma ale są pewne wyjątki tak jak Ty, być może ten instynkt macierzyństwa sie już w Tobie nie obudzi, bo gdyby miał nadejść to pewnie by już się pojawił. 

Ludzie się rzadko zmieniają i wiesz jak jest z kimś kto tej stabilizacji nie daje i jakie są warunki gdy tej stabilizacji nie ma. 

Mieć dziecko mając tego świadomość to by była abstrakcja ?

Na pewno coś w tym jest i przeszłość ma wpływ na moje obecne stanowisko. Wiedząc jak może być beznadziejnie, doświadczając różnych przeciwności losu, z wiekiem trudniej mi zaryzykować i zdecydować się na dziecko. Akurat znam siebie na tyle, że wiem, że gdyby mi na dziecku naprawdę bardzo zależało, a partner nie nadawałby się na ojca, to po prostu zmieniłabym partnera. Więc nie sądzę, aby to konkretnie była jego wina.