https://vitalia.pl/mid/25/fid/201/diety/odchudzanie/forum/44/topicid/950680/sortf/0/rev/0/range/0/page/0/

przepraszam cię, zuchini, ale ja mam naprawdę dobrą pamięć i skojarzyłam od razu ten twój temat. czy to ten sam facet? czy coś się zmieniło? jeśli nie, to może te twoje lęki to instynkt, ale samozachowawczy ?może tu jest pies pogrzebany?pomyśl o tym. przegadaj to na terapii, bo coś mi się wydaje, że ratujesz cały świat, spełniasz oczekiwania innych kosztem siebie, ale coś ci chyba zaczyna świtać..

ważne: nie napisałam tego złośliwie. trzymaj się

oj, chyba wyobraźnia i oczekiwania zawładneły Twoim podejściem do tematu :)

po pierwsze mylisz instynkt macierzyński z chęcią posiadania dzieci. Instynkt pojawia sie w ciąży, albo po urodzeniu i odpowiada za potrzebe chronienia i podtrzymania życia potomstwa dopóki nie będzie samodzielne. To jest "miłość" do juz istniejacej osoby bliskiej. Oczekiwanie go przed, to tak jakbyś miała kochać wymyślonego chłopaka, bez sensu :). 

druga sprawa, to pełne poczucie kontroli jaka zapewnia antykoncepcja. Gdybyś takiego poczucia kontroli nie miała, a zajście w ciąze byłoby naturalną konsekwencją uprawiania seksu, to temat nie urósłby do rangi zyciowej misji. 

i trzecia rzecz, za duzo internetów i informacji o obliczach macierzyństwa - wybierasz te informacje, które sa wygodne i pozwalaja utrzymać poglady w stadium bezpiecznym dla komfortu myślenia. Zatem lepiej Ci demonizowac macierzynstwo, bo to niczego nie zmienia. 

ale gdyby ta chęć posiadania dziecka gdzieś w glebszych pokładach świadomości nie kiełkowała, to by nie było tego watku :D

dziecko to po prostu kolejny człowiek na ziemi, a ile ich było w historii ludzkości to nawet trudno policzyć. 

Mam dokładnie tak samo jak EgyptianCat. Również zawsze wiedziałam, że macierzyństwo nie jest dla mnie, kiedy mówiłam to już jako nastolatka to mówili, że mi się odmieni. Mam 36 lat i im jestem starsza tym jestem tego bardziej pewna, po prostu nie ulegam presji otoczenia, bo wiem na 100%, że to nie moja bajka. U Ciebie ten narastający lęk jest bardzo niepokojący i musisz zastanowić się z czego on wynika: czy z presji otoczenia? czy wewnętrznie czujesz, że jednak chcesz mieć dziecko, ale się czegoś boisz, a może nie chcesz, ale boisz się że zostaniesz sama (co akurat nawet mając dzieci nie jest wykluczone w dzisiejszych czasach)? Pomyśl o tym, pogadaj ze specjalistą, może pomoże Ci się otworzyć. Jedno wiem, na pewno: zrobienie sobie dziecka na siłę, wbrew sobie, dlatego, że zegar tyka, bo tak chcą inni czy dlatego, że prawie wszyscy dookoła je mają nie będzie dobre ani dla Ciebie, a tym bardziej dla dziecka. Wdech i wydech, zastanów się czego Ty sama chcesz. 

Właśnie się zmieniło, od 2 lat chłop ma wreszcie dobrą pracę, z której ma satysfakcję. Jednak oczywiście masz rację, że to wszystko nie jest bez znaczenia, bo wątpliwości gdzieś tam zostają. I tak, jestem beznadziejna jeśli chodzi o branie na siebie wszystkich problemów tego świata, a o sobie nie potrafię pomyśleć. Nie umiem inaczej, wiem jak paskudne rzeczy mogą nas spotkać, jak ulotne jest życie i jedyny sens jaki w nim widzę to bycie dobrym człowiekiem, cokolwiek to znaczy. W rezultacie wychodzę kolejny raz na frajerkę, która nie potrafi zadbać o własny interes. Dlatego też nie chcę dzieci, bo jeżeli niechcący przekażę im moje podejście do świata, to będą się męczyć jak ja. 

ok. napisałaś coś bardzo ważnego-nie chcę mieć dzieci. i super, to ich nie miej, nie ma żadnego powodu, żeby myśleć,że coś z tobą nie tak. nie chcesz mieć dzieci i tyle-masz do tego prawo, po prostu taka jesteś, nie masz absolutnie żadnego obowiązku być jak inni, czuć jak inni

To może faktycznie za mocno przejmujesz się otoczeniem i nakładasz na siebie niepotrzebnie presję. Zmusilabyś obcą kobietę do zajścia w ciążę wbrew jej woli? Pewnie nie, a sama próbujesz to sobie zrobić. :(

Psychoterapeuta (porządny) to nigdy nie jest zły pomysł. Nie po to, by Cię przekonać do podjęcia decyzji. Po to, by może lepiej zrozumieć swoje emocje i obawy.

Ale po co się zmuszać? Żeby potem żałować i zniszczyć życie sobie i temu "bombelkowi"? I serio nad terapią się zastanawiasz??? No tak, takie czasy że jak się nie umie samodzielnie myśleć i podejmować decyzji to trzeba iść na terapię. 

Wizyta u lekarza to bardziej w kierunku tych panicznych lęków, budzenia się w nocy itp. :d