Temat: Nie lubię dzieci

jurysdykcja napisał(a):

kawonanit napisał(a):

Jurydykcja - nawet jak się znajdzie przyczynę i ją rozpracuje to wcale nie gwarantuje zmiany chcenia ;) Wiem po sobie. I niestety strasznie uogólniasz. Osobę, która nie chce mieć dzieci widzisz jako zaopatrzoną w karierę i zagraniczne wakacje. A to nie zawsze jest tak, że nie chce się dziecka, bo przeszkadza, jest denerwujące, kosztowne, czy co tam jeszcze... Można nie chcieć, bo nie i tyle. Ale ten argument już do nikogo nie trafia... bo jak to tak można po prostu nie chcieć? A zapytaj osoby, która dziecko planuje. Często odpowie, "bo tak" I już wszystko jasne i nie drążymy tematu :D

Nie. Po prostu uważam, że posiadanie potomstwa jest zakodowane w naszej biologii i jest naturalnym pragnieniem - dlatego nikogo nie dziwi. To ewolucja.Te "nie chcenia" są kulturowe. Dlatego mnie fascynuje, jak w przeciągu paru pokoleń skończyliśmy w czasach, kiedy na prawdę ogromna ilość kobiet nie chce mieć rodziny. I to zdecydowanie nie chce. Dlaczego?  Przypomina mi się ten mouse utopia experiment. I serio nie chodzi o ocenianie kogokolwiek, po prostu mnie ten temat osobiście dotyka, bo sama nie mam instynktu macierzyńskiego. Za to mój facet strasznie chce mieć dzieci.

nevereveragain napisał(a):

ASwift napisał(a):

Visska napisał(a):

ASwift napisał(a):

Martuska. napisał(a):

. Tylko pomysl co bedziesz robic jak bedzoesz miec 50 czy 60 lat? 

A co to ma do rzeczy? 

Mysle, ze trochę ma, bo w pewnym momencie życia chyba przychodzi taki moment, kiedy się zastanawiasz, co będzie kiedys i zaczynasz to sobie wyobrażać. Mało kto widzi się w samotnym domu, jedynie z mężem, albo i bez niego, bo już np umrze... chyba każdemu potrafi się zrobić przykro na samą mysl. A tak to zawsze jest szansa, że dzieci lub wnuki będą cię chociaż odwiedzać i dawać radosc z zycia :)

Chyba ze wyjada za granice,a ciebie wsadza do domu spokojnej starosci zebys tylka nie zawracala:)

Jak sobie tak ktos wychowa dzieciaczki byle jak, to potem ma dom spokojnej starosci :D

tall.but.petite napisał(a):

nevereveragain napisał(a):

ASwift napisał(a):

Visska napisał(a):

ASwift napisał(a):

Martuska. napisał(a):

. Tylko pomysl co bedziesz robic jak bedzoesz miec 50 czy 60 lat? 

A co to ma do rzeczy? 

Mysle, ze trochę ma, bo w pewnym momencie życia chyba przychodzi taki moment, kiedy się zastanawiasz, co będzie kiedys i zaczynasz to sobie wyobrażać. Mało kto widzi się w samotnym domu, jedynie z mężem, albo i bez niego, bo już np umrze... chyba każdemu potrafi się zrobić przykro na samą mysl. A tak to zawsze jest szansa, że dzieci lub wnuki będą cię chociaż odwiedzać i dawać radosc z zycia :)

Chyba ze wyjada za granice,a ciebie wsadza do domu spokojnej starosci zebys tylka nie zawracala:)

Jak sobie tak ktos wychowa dzieciaczki byle jak, to potem ma dom spokojnej starosci :D

nie rozumiem czemu w polsce 'dom spokojnej starosci' to objaw najgorszego bestialstwa dziecija tam bym wolala tam trafic miec jakies rozrywki i towarzystwo rowiesnikow niz siedziec sama w domu po smierci meza (hip. sytuacja). dzieci maja prawo do swojego zycia i na pewno bym nie oczekiwala ze rzuca marzenia w kat zeby siedziec ze mna 24/7

unodostress napisał(a):

tall.but.petite napisał(a):

nevereveragain napisał(a):

ASwift napisał(a):

Visska napisał(a):

ASwift napisał(a):

Martuska. napisał(a):

. Tylko pomysl co bedziesz robic jak bedzoesz miec 50 czy 60 lat? 

A co to ma do rzeczy? 

Mysle, ze trochę ma, bo w pewnym momencie życia chyba przychodzi taki moment, kiedy się zastanawiasz, co będzie kiedys i zaczynasz to sobie wyobrażać. Mało kto widzi się w samotnym domu, jedynie z mężem, albo i bez niego, bo już np umrze... chyba każdemu potrafi się zrobić przykro na samą mysl. A tak to zawsze jest szansa, że dzieci lub wnuki będą cię chociaż odwiedzać i dawać radosc z zycia :)

Chyba ze wyjada za granice,a ciebie wsadza do domu spokojnej starosci zebys tylka nie zawracala:)

Jak sobie tak ktos wychowa dzieciaczki byle jak, to potem ma dom spokojnej starosci :D

nie rozumiem czemu w polsce 'dom spokojnej starosci' to objaw najgorszego bestialstwa dziecija tam bym wolala tam trafic miec jakies rozrywki i towarzystwo rowiesnikow niz siedziec sama w domu po smierci meza (hip. sytuacja). dzieci maja prawo do swojego zycia i na pewno bym nie oczekiwala ze rzuca marzenia w kat zeby siedziec ze mna 24/7

kobiety, które mają dzieci zawsze sobie wmawiają, że nie będą same na starość.. a prawda jest taka, że Twoja latorośl może przeprowadzić się do innego miasta lub być na tyle zajęta pracą, rodziną, jakimś hobby, że spotkacie się przy dobrych wiatrach 1 na tydzień. a pozostałe 6 w tygodniu po śmierci współmałżonka i tak się samemu spędzi, jak większość starszych ludzi niestety. no chyba, że zamieszkają z dziećmi.

tall.but.petite napisał(a):

unodostress napisał(a):

tall.but.petite napisał(a):

nevereveragain napisał(a):

ASwift napisał(a):

Visska napisał(a):

ASwift napisał(a):

Martuska. napisał(a):

. Tylko pomysl co bedziesz robic jak bedzoesz miec 50 czy 60 lat? 

A co to ma do rzeczy? 

Mysle, ze trochę ma, bo w pewnym momencie życia chyba przychodzi taki moment, kiedy się zastanawiasz, co będzie kiedys i zaczynasz to sobie wyobrażać. Mało kto widzi się w samotnym domu, jedynie z mężem, albo i bez niego, bo już np umrze... chyba każdemu potrafi się zrobić przykro na samą mysl. A tak to zawsze jest szansa, że dzieci lub wnuki będą cię chociaż odwiedzać i dawać radosc z zycia :)

Chyba ze wyjada za granice,a ciebie wsadza do domu spokojnej starosci zebys tylka nie zawracala:)

Jak sobie tak ktos wychowa dzieciaczki byle jak, to potem ma dom spokojnej starosci :D

nie rozumiem czemu w polsce 'dom spokojnej starosci' to objaw najgorszego bestialstwa dziecija tam bym wolala tam trafic miec jakies rozrywki i towarzystwo rowiesnikow niz siedziec sama w domu po smierci meza (hip. sytuacja). dzieci maja prawo do swojego zycia i na pewno bym nie oczekiwala ze rzuca marzenia w kat zeby siedziec ze mna 24/7

kobiety, które mają dzieci zawsze sobie wmawiają, że nie będą same na starość.. a prawda jest taka, że Twoja latorośl może przeprowadzić się do innego miasta lub być na tyle zajęta pracą, rodziną, jakimś hobby, że spotkacie się przy dobrych wiatrach 1 na tydzień. a pozostałe 6 w tygodniu po śmierci współmałżonka i tak się samemu spędzi, jak większość starszych ludzi niestety. no chyba, że zamieszkają z dziećmi.

dokladnie tak samo mysle i nie widze w tym nic zlegosama mieszkam prawie 1000km od rodzicow i to oni mnie przekonali zebym korzystala z okazji i wyjechala a o nich sie nie martwila. kocham ich mamy regularny kontakt tel ale przeciez jak zaloze rodzine tak daleko to ciezko rzucic wszystko i zmienic nagle kraj zamieszkania zwlaszcza jak twoj partner nie zna jezyka. i od swoich dzieci tez tego bym nie wymagalapoza tym domy starosci obecnie sa pelne animatorow i ludzie tam na prawde maja "fajne" zycie. pewnie zalezy od domu ale w tym w ktorym mialam praktyki codziennie cos sie dzialo a to warsztaty gry potancowki. ludzie znajduja nowych znajomych. pamietajmy ze jak sie starzejemy to nie tylko nasze dzieci maja swoja rodzine ale tez nasi znajomi sie wykruszaja i zazwyczaj to wyglada tak jak opisalas- 1 dzien dzieci odwiedza a 6 dni sie siedzi samemu w domu. ja bym naprawde w takiej sytuacji chciala isc do domu starcow a w polsce to sluzy jak jakas grozba

nevereveragain napisał(a):

tall.but.petite napisał(a):

unodostress napisał(a):

tall.but.petite napisał(a):

nevereveragain napisał(a):

ASwift napisał(a):

Visska napisał(a):

ASwift napisał(a):

Martuska. napisał(a):

. Tylko pomysl co bedziesz robic jak bedzoesz miec 50 czy 60 lat? 

A co to ma do rzeczy? 

Mysle, ze trochę ma, bo w pewnym momencie życia chyba przychodzi taki moment, kiedy się zastanawiasz, co będzie kiedys i zaczynasz to sobie wyobrażać. Mało kto widzi się w samotnym domu, jedynie z mężem, albo i bez niego, bo już np umrze... chyba każdemu potrafi się zrobić przykro na samą mysl. A tak to zawsze jest szansa, że dzieci lub wnuki będą cię chociaż odwiedzać i dawać radosc z zycia :)

Chyba ze wyjada za granice,a ciebie wsadza do domu spokojnej starosci zebys tylka nie zawracala:)

Jak sobie tak ktos wychowa dzieciaczki byle jak, to potem ma dom spokojnej starosci :D

nie rozumiem czemu w polsce 'dom spokojnej starosci' to objaw najgorszego bestialstwa dziecija tam bym wolala tam trafic miec jakies rozrywki i towarzystwo rowiesnikow niz siedziec sama w domu po smierci meza (hip. sytuacja). dzieci maja prawo do swojego zycia i na pewno bym nie oczekiwala ze rzuca marzenia w kat zeby siedziec ze mna 24/7

kobiety, które mają dzieci zawsze sobie wmawiają, że nie będą same na starość.. a prawda jest taka, że Twoja latorośl może przeprowadzić się do innego miasta lub być na tyle zajęta pracą, rodziną, jakimś hobby, że spotkacie się przy dobrych wiatrach 1 na tydzień. a pozostałe 6 w tygodniu po śmierci współmałżonka i tak się samemu spędzi, jak większość starszych ludzi niestety. no chyba, że zamieszkają z dziećmi.

dokladnie tak samo mysle i nie widze w tym nic zlegosama mieszkam prawie 1000km od rodzicow i to oni mnie przekonali zebym korzystala z okazji i wyjechala a o nich sie nie martwila. kocham ich mamy regularny kontakt tel ale przeciez jak zaloze rodzine tak daleko to ciezko rzucic wszystko i zmienic nagle kraj zamieszkania zwlaszcza jak twoj partner nie zna jezyka. i od swoich dzieci tez tego bym nie wymagalapoza tym domy starosci obecnie sa pelne animatorow i ludzie tam na prawde maja "fajne" zycie. pewnie zalezy od domu ale w tym w ktorym mialam praktyki codziennie cos sie dzialo a to warsztaty gry potancowki. ludzie znajduja nowych znajomych. pamietajmy ze jak sie starzejemy to nie tylko nasze dzieci maja swoja rodzine ale tez nasi znajomi sie wykruszaja i zazwyczaj to wyglada tak jak opisalas- 1 dzien dzieci odwiedza a 6 dni sie siedzi samemu w domu. ja bym naprawde w takiej sytuacji chciala isc do domu starcow a w polsce to sluzy jak jakas grozba

No wlasnie, macie i rodzicow Twoje telefony napewno bardzo raduja :) A osoba stara, ktora rodziny nie zalozyla, nie bedzie miala nawet kontaktu z dziecmi... bo ich nie ma. 

unodostress napisał(a):

nevereveragain napisał(a):

tall.but.petite napisał(a):

unodostress napisał(a):

tall.but.petite napisał(a):

nevereveragain napisał(a):

ASwift napisał(a):

Visska napisał(a):

ASwift napisał(a):

Martuska. napisał(a):

. Tylko pomysl co bedziesz robic jak bedzoesz miec 50 czy 60 lat? 

A co to ma do rzeczy? 

Mysle, ze trochę ma, bo w pewnym momencie życia chyba przychodzi taki moment, kiedy się zastanawiasz, co będzie kiedys i zaczynasz to sobie wyobrażać. Mało kto widzi się w samotnym domu, jedynie z mężem, albo i bez niego, bo już np umrze... chyba każdemu potrafi się zrobić przykro na samą mysl. A tak to zawsze jest szansa, że dzieci lub wnuki będą cię chociaż odwiedzać i dawać radosc z zycia :)

Chyba ze wyjada za granice,a ciebie wsadza do domu spokojnej starosci zebys tylka nie zawracala:)

Jak sobie tak ktos wychowa dzieciaczki byle jak, to potem ma dom spokojnej starosci :D

nie rozumiem czemu w polsce 'dom spokojnej starosci' to objaw najgorszego bestialstwa dziecija tam bym wolala tam trafic miec jakies rozrywki i towarzystwo rowiesnikow niz siedziec sama w domu po smierci meza (hip. sytuacja). dzieci maja prawo do swojego zycia i na pewno bym nie oczekiwala ze rzuca marzenia w kat zeby siedziec ze mna 24/7

kobiety, które mają dzieci zawsze sobie wmawiają, że nie będą same na starość.. a prawda jest taka, że Twoja latorośl może przeprowadzić się do innego miasta lub być na tyle zajęta pracą, rodziną, jakimś hobby, że spotkacie się przy dobrych wiatrach 1 na tydzień. a pozostałe 6 w tygodniu po śmierci współmałżonka i tak się samemu spędzi, jak większość starszych ludzi niestety. no chyba, że zamieszkają z dziećmi.

dokladnie tak samo mysle i nie widze w tym nic zlegosama mieszkam prawie 1000km od rodzicow i to oni mnie przekonali zebym korzystala z okazji i wyjechala a o nich sie nie martwila. kocham ich mamy regularny kontakt tel ale przeciez jak zaloze rodzine tak daleko to ciezko rzucic wszystko i zmienic nagle kraj zamieszkania zwlaszcza jak twoj partner nie zna jezyka. i od swoich dzieci tez tego bym nie wymagalapoza tym domy starosci obecnie sa pelne animatorow i ludzie tam na prawde maja "fajne" zycie. pewnie zalezy od domu ale w tym w ktorym mialam praktyki codziennie cos sie dzialo a to warsztaty gry potancowki. ludzie znajduja nowych znajomych. pamietajmy ze jak sie starzejemy to nie tylko nasze dzieci maja swoja rodzine ale tez nasi znajomi sie wykruszaja i zazwyczaj to wyglada tak jak opisalas- 1 dzien dzieci odwiedza a 6 dni sie siedzi samemu w domu. ja bym naprawde w takiej sytuacji chciala isc do domu starcow a w polsce to sluzy jak jakas grozba

No wlasnie, macie i rodzicow Twoje telefony napewno bardzo raduja :) A osoba stara, ktora rodziny nie zalozyla, nie bedzie miala nawet kontaktu z dziecmi... bo ich nie ma. 

no właśnie ale co rozumiesz przez starość ? moja mama ma 50 lat i ma koleżanki z pracy (oczywiście nadal pracuje), siostrę za płotem, sąsiadki do których zagląda. kontakt z dziećmi nie jest sensem jej życia. myślałam, że mówiąc o starości mamy na myśli wiek 60-70 lat, a będąc w takim wieku zwykle Twoje dzieci mają już swoje dzieci i zdecydowanie mniej czasu na wszystko (również na telefony) niż w wieku lat 20. poza tym telefon od dziecka raz na kilka dni jest słabą motywacją do założenia rodziny dla kogoś kto tego "nie czuje". równie dobrze do siostry mogę zadzwonić i pogadać na starość.