Produkcja

Jaggery jest wytwarzany z trzciny cukrowej lub palmy daktylowej, rzadziej kokosowej. Jest produkowany przy wykorzystaniu tradycyjnych metod tłoczenia, oczyszczania i zagęszczania soku. Najpierw następuje ekstrakcja soku z trzciny lub kwiatów drzew palmowych poprzez sprasowanie. Następnie sok odstawia się w dużych kontenerach, by osad osiadł na ich dnie. Ostatnim krokiem jest koncentracja soku, odparowując wodę poprzez jego gotowanie. W ten sposób otrzymuje się gęstą, lepką ‘pastę’, którą po przełożeniu do pojemników odstawia się do ostygnięcia. Gotowy do użycia piloncillo może być koloru od złotego, po jasnobrązowy. Może być sprzedawany w postaci płynnej, stałej lub granulatu.

Wartość odżywcza

W Indiach najbardziej ceniony jest jasny gur, który zwykle zawiera do 70 procent sacharozy, mniej niż 10 procent glukozy i fruktozy, oraz do 5 procent składników mineralnych. Zawiera więcej składników odżywczych niż rafinowany cukier zarówno biały, jak i brązowy, dzięki stosunkowo dużej zawartości melasy. Oczywiście wartość odżywcza końcowego produktu zależy także, od użytego surowca, jednak ogólnie 100 g jaggery dostarcza:

383 kcal, 65-85 g sacharozy, 10-15 g fruktozy, 0,4 g białka, 0,1 g tłuszczu, 11 mg żelaza, 70-90 mg magnezu, 1050 mg potasu.

W produkcie tym znajduje się również pewna zawartość witamin z grupy B, cynku, wapnia, miedzi. Dodatkowo ma niski indeks glikemiczny (IG). Pamiętaj jednak, iż wciąż jest to cukier, chociaż o nieco większej wartości odżywczej, niż ten tradycyjny, to nie powinien być spożywany w dużych ilościach. Zazwyczaj jedzona porcja to około łyżki (10 g) czy łyżeczki (5 g). Jest zatem dużo produktów, które są lepszymi źródłami żelaza, magnezu, potasu czy witamin, gdyż w porcji, którą tradycyjnie zjadasz, zawartość ich jest większa. Weźmy, chociażby pistacje, których 100 g dostarcza 1090 mg potasu, lub 200 g jarmużu dostarczających 1060 mg potasu.

Wykorzystanie i właściwości

Jaggery można wykorzystywać podobnie jak zwykły cukier do deserów czy słodyczy. W Indiach często łączy się go ze skondensowanym mlekiem, kokosem czy orzechami tworząc tradycyjne łakocie. Może również zastępować cukier w napojach czy ciastach, produkuje się z niego także alkohol. Z uwagi na obecność składników mineralnych wydawać, by się mogło, iż niesie to ze sobą również korzyści zdrowotne. Niektórzy uważają, że może pomóc uporać się z zaparciami. Gur zawiera jednak sporo sacharozy i praktycznie zerową ilość błonnika oraz wody, więc wątpliwa jest jego pomoc w zwalczaniu zaparć. Duża zawartość żelaza jest obiecująca, jeśli chodzi o prewencję anemii. Problem polega jednak na tym, że przyjmowana porcja jest niewielka, a 2 łyżki (20 g) jaggery to zaledwie 2,2 mg żelaza. Dlatego nie należy zakładać, że będzie to kolejny super produkt w diecie. Owszem, jeśli używasz białego cukru, zamiana na gur zwiększy nieco udział składników mineralnych w twoim jadłospisie. Nadal jednak należy uważać na to ile go zjadasz, podobnie jak w przypadku cukru rafinowanego. Pamiętaj, że zbyt duża konsumpcja cukru, niezależnie z jakiego źródła, wiąże się ze zwiększonym ryzykiem otyłości, chorób serca i cukrzycy.

Zdjęcie pochodzi z flickr.com