Cały czas bym coś jadła, co chwilę szukam czegoś słodkiego, a przed miesiączką... Nawet nie wiem jak to nazwać (właśnie teraz jest ten czas). Próbuję ćwiczyć, bo ćwiczeniami nie można tego nazwać, ale wiem, że dużo osób ma tak na początku. Moje problemy z wagą zaczęły się kiedy miałam 16 lat. Wykryto u mnie torbiel na jajnikach i przez to musiałam brać leki hormonalne. Przytyłam równe 21kg, najwięcej ważyłam 69kg. Potem udało mi się jakoś zrzucić 13kg, sama nie wiem jakim sposobem, może po prostu dlatego, że przestałam je brać, a brałam ponad rok. W tamtym roku o tej porze ważyłam 56kg, a teraz na wadze mam prawie 64. Jestem załamana, bo sama nie wiem jak to się stało, że tak dużo przytyłam. Mam zaledwie 155cm wzrostu i taką budowę ciała, że naprawdę widać te nieporzebne kilogramy. :( Wiem, że muszę wziąć się w garść, bo jestem młoda, powinnam cieszyć się życiem, a ja wstydzę się wychodzić z domu, bo mam wrażenie, że wszysyc na mnie patrzą. W dodatku w moim otoczeniu nie ma żadnej większej dziewczyny, więc to już w ogóle mnie dobija. Ach, rozpisałam się trochę, ale krócej bym nie umiała tego opisać. :P

hej Olkeens na początek powiem, że też jestem tu nowa a konto założyłam z nadzieją, że tym razem uda mi się osiągnąć cel. Mam za sobą kilka nieudanych prób odchudzania i doszłam do wniosku, że to chyba moja ostatnia szansa by coś zmienić (tzn. ciało,wygląd). Piszesz, że cały czas byś coś jadła-pytanie tylko dlaczego? Czy rzeczywiście odczuwasz głód i dlatego jesz, a może wydaje Ci się,że jesteś głodna i masz przymus jedzenia czegokolwiek. Może to wina nieregularnych posiłków lub zbyt małej ilości snu i dlatego taka ochota na słodycze.Być może problem jest głębszy i jest tak,że coś powoduje ten ciągły apetyt,chęć jedzenia np.stres,gorszy dzień,smutek tak zwane zajadanie problemów.Nie wiem,nie znam Cię więc trudno mi oceniać poza tym nie jestem jakimś ekspertem. Piszesz, że wstydzisz się wychodzić z domu bo masz wrażenie, że każdy na ciebie patrzy. Powiem Ci tak: do tej pory też miałam takie podejście jednak staram się z tym walczyć. Do ideału mi daleko jestem niska i moje nadmierne kilogramy także widać jak na dłoni (figura typu jabłko). Co z tego,że mam nawet zgrabne nogi jak w centrum zainteresowania (moim zdaniem) jest mój brzuch, który ciężko ukryć ubraniami. Czy dlatego mam nie wychodzić z domu?Zresztą to chyba nie jest możliwe. Niektórzy ludzie bardziej niż inni przejmują się czyjąś opinią ,tym co ktoś o nich pomyśli. Ja do niedawna miałam opory z ćwiczeniem w miejscu publicznym. W głowie miałam myśli typu na pewno każdy się na mnie patrzy i co ten ktoś może sądzić na mój temat (i tu propozycje: ale ona gruba, ale ma brzuch, matko jak ona wygląda itp.). Ostatnio rozmawiałam z bliską osobą, która uświadomiła mi, że tak naprawdę to wszystko tkwi w mojej głowie bo inni przyszli tam by ćwiczy a nie obserwować i oceniać właśnie mnie, są zajęci i być może większość nawet nie zauważa mnie a już na pewno nie myślą jak wyglądam. Poza tym pomyśl, że nie jesteś jedyną osobą z nadwagą i są osoby, które są od ciebie większe, grubsze i wyglądają gorzej (oczywiście nie ubliżając nikomu bo każdy kto ma nadwagę czy jest otyły jest taki z jakiegoś powodu). Jesteś jaka jesteś i nie masz wpływu na to co wszyscy inni będą na Twój temat myśleli. Podjęłaś już jakieś kroki w celu zmiany siebie więc działaj dalej aby Ci się to udało. Mam nadzieję, że nie zanudziłam Cię bo trochę się rozpisałam.

@ona300 Myślę, że moje podjadanie jest spowodowane moim bardzo częstym złym samopoczuciem, które towrzyszy mi już od bardzo długiego czasu. Staram się tego unikać i dzisiaj zamiast sięgnąć po czekoladę zjadłam galaretkę z truskawkami, to jest już jakiś krok. :) A co do ćwiczeń w miejscu publiczym... Właśnie jestem po przebiegnięciu kilku kilometrów i na mojej drodze znalazło się kilka osób i tak jak napisałaś: nawet na mnie nie spojrzeli, bo byli zajęci sobą. :) Czuję się teraz świetnie i mam dobry humor (mimo tego, że jestem tak zmęczona, że nawet ledwo to piszę). Dziękuję za odpowiedź i również Tobie życzę osiągnięcia celu i wszystkiego, wszystkiego dobrego! :) PS. Myślę, że to właśnie jest ten czas, w którym mogę coś zmienić!

No widzisz jak się tylko chce to można wszystko. Teraz sezon na te wszystkie pyszne owoce i warzywa więc trzeba korzystać. Sama zjadłam dziś razowe naleśniki z truskawkami i tylko 2 sztuki, a kiedyś na 2 by się nie skończyło i to nie takich razowych tylko tradycyjnych z dżemem lub słodkim serem twarogowym. Ja także mam problem ze słodyczami, które uwielbiam. Jednak od kiedy zdecydowałam się na odchudzanie jest o niebo lepiej. Jadam regularne posiłki i chociaż są to mniejsze porcje niż kiedyś to nie czuję się głodna i nie mam takiej ochoty na słodkie. Co do twojego samopoczucia i tego, że od dłuższego czasu jest ono złe to jeśli masz jakiś problem tzn. taki który nie dotyczy Twojej wagi, wyglądu to może dobrze byłoby z kimś pogadać na ten temat.Jeśli jednak chodzi o to, że źle się czujesz psychicznie i fizycznie ze swoją wagą, często zmęczona, przygnębiona ogólnie nie do życia to ruch powinien być lekarstwem i pomóc Ci. Sprawdziłam na sobie. Wiadomo, że nie zawsze się chce i zabiera się za trening jak na skrzydłach bo są gorsze dni, ale warto się przemóc. To uczucie satysfakcji po ćwiczeniach, że się udało bezcenne:). Mimo fizycznego zmęczenia ma się więcej energii, lepszy humor. Oczywiście nie po jednym treningu jakaś eksplozja radości tym bardziej jeśli nie jest się lekkim jak piórko lub ostatni raz z ćwiczeniami miało się do czynienia na lekcji w-fu w szkole. Bo jeśli ktoś jest z natury pesymistą to raczej pomyśli po co mi to? nie dam rady, to nie dla mnie, co w w tym ćwiczeniu takiego cudownego, że każdy (kto ćwiczy) się zachwyca? Jednak jeśli uda nam się pokonać swoje słabości i zaczniemy regularnie się ruszać, uprawiać jakiś sport to nastawienie się zmienia a dni z kiepskim samopoczuciem będą, ale będzie ich coraz mniej.:)

Mam nadzieję, że teraz się przekonam, że dzieki aktywności fizycznej moje podejście do życia, moje myślenie jak i całe życie się zmieni - na lepsze oczywiście! :) Bardzo chciałabym być bardziej pewna siebie i walczyć o swoje. Dziękuję Ci bardzo za takie słowa, bo mnie motywujesz jeszcze bardziej! A co do satysfakcji po ćwiczeniach, to jest już teraz. :) A po wczorajszym bieganiu (trwało tylko i aż około 20 minut) byłam tak szczęśliwa, że dałam radę, że się nie poddałam, że już po brzebiegnięciu tego dystansu i chwili odpoczynku, gdy wyszłam z psem na spacer miałam ochotę biec jeszcze raz! Jednak moje nogi za bardzo nie chciały nawet iść. :P Dzisiaj kolejny dzień walki, powodzenia Tobie i sobie też. I wszystkim!

Czasami wydaje nam się, że jesteśmy głodni a chce nam się po prostu pić, zwłaszcza teraz.. Polecam zamienić przekąski(jeśli masz z nimi problem) na np. marchewki, może nie każdy lubi, ja uwielbiam je sobie pochrupać nie dość że słodziutkie to jeszcze chrupią a i na cere wspaniałe! ;3 No i posiłki wysoko białkowe długo trzymają głód w ryzach, np, omlet z 1 jajka i 2-3 białek lub 2 jajek i 2 białek z odrobinką mleka smażymy i podajemy z tyńczykiem i serkiem wiejskim, mniam! idealny zwłaszcza na kolację, no bo białko, a nie węglowodany i wgl.. Mam dużo fit przepisów, jak masz ochotę to pisz :) chętnie coś podpowiem :)

Gdy teraz chce mi się coś przekąsić, to sięgam po wodę. :) Zawsze piłam wodę, jednak o wiele za mało niż powinnam. Teraz postaram się to zmienić. Zajadam się marchewkami, truskawkami, jabłkami - uwielbiam je! Tylko problem pojawia się wtedy kiedy mam do wyboru marchewkę a cukierka z galaretką. :P Znowu zacznę od nowa, mam nadzieję, że wytrzymam chociaż tydzień.

Ja juz od wczoraj wystartowalam z silownia skromnie bo skromnie godzinke bylam ale planuje chodzic minimum 4 razy w tyg po 1.3 - 2 h :) A dieta 1600 kcal. Mysle ze dam rade :)

to razem wiemy jak to zrobić, więc wspierajmy się i na pewno się uda.

jestem za :)

I ja tak czekam na informacje :)