Pamiętnik odchudzania użytkownika:
TheTimeIsNow

Były  sobie kiedyś spodenki, wisiały na wieszaku w sklepie Camaieu. Rozmiar ich 44. W zeszłym tygodniu trafiły w moje ręce, a dokładniej na mój tyłek. Niestety spodenki nie były szczęśliwe, bo musiały się bardzo napinać noszone, ani tyłek, bo mu ciasno było.

Wygląda to strasznie, ale muszę wiedzieć z czym walczę, żeby do tego nie wracać.

Waga z wczoraj- 86,2.

START- 01.06.2015

WAGA POCZĄTKOWA- 87.5 kg

OBECNA- 86.4 kg

SPADEK- 1.1 kg

JAK W 9 MIESIĘCY MOŻNA ZMIENIĆ SWOJE CIAŁO

JEŻELI ONA MOGŁA, KAŻDY MOŻE.

To dziwne, jak inne wyobrażenie o sobie mamy. Pewne rzeczy dostrzegamy dopiero, kiedy widzimy je na zdjęciach.

Waga- 88 kg.

Kręgosłup mnie boli, ciężko mi się podnieść z pozycji siedzącej- przyczyna- jakieś 20 kg "z przodu". Niestety mam tak, że tyję głównie na brzuchu, tu to widać i widać też dlaczego boli mnie kręgosłup i ciężko mi wstać. To po prostu jest duży ciężar do dźwigania. Pewnie też dlatego przez ostatnie miesiące czas spędzam głównie w pozycji siedzącej (rodzaj pracy temu sprzyja) a na samą myśl o wstaniu i przejściu mi ciężko- to jest już bardzo niebezpieczne.

Masakra. Jeszcze nigdy tyle nie ważyłam. Od połowy lutego 10 kg na plusie.... nie starając się specjalnie.

Dieta ok. Jem, chodzę na spacery, czuję się lepiej :)

Zdrowe odżywianie rozpoczęte. Buty do biegania kupione.

Taka waga... jeszcze nigdy tyle nie ważyłam. Myślę o skorzystaniu z pomocy specjalisty, bo nie wiem, czy tym razem samej mi się uda podjąć walkę, tym bardziej, że wielokrotnie wracam do punktu wyjścia. Wiem, że źródło moich problemów z wagą ma podłoże psychologiczne. Powoli zaczynam je definiować. Jem, żeby sobie wynagrodzić ból i cierpienie, a czasami żeby siebie ukarać.... tylko z większą wagą bólu i cierpienia i nieszczęścia w moim życiu jest więcej. Nie mogę robić rzecz, które bym chciała robić, podejmować decyzji, jakie powinnam podejmować. Pozostaję w stagnacji, nie się nie zmienia a Ja mam coraz mniej szacunku do samej siebie. Otoczenie też, bo jak nie szanujemy samych siebie inni też nas nie szanują. Muszę wziąć życie w swoje ręce, zacząć robić rzeczy, które lubię robić, spędzać inaczej czas. Biegać, chodzić na basen, siłownię, rower... przecież Ja to uwielbiam... ale teraz się wstydzę :(

Nie wiem, może dietetyk albo psycholog pomoże.... bo nie wiem, czy w tym momencie jestem dość silna, żeby samej sobie pomóc, tym bardziej, że nie mam wsparcia w nikim z najbliższego otoczenia.

BIG SMILE !

Następne ważenie w poniedziałek !

80.6 kg .... woda zeszła. Bosz.... toż to ze dwie butelki Cisowianki !

Ale odetchnęłam z ulgą trochę !

Idę badać hormony.