Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
O przesolowaniu, ciekawym filmiku, Sparcie i
sałatce

Zawsze uwielbiałam Leśmiana. Za słowotwórstwo. To wyższa forma języka. Więc będąc Leśmianem Mego Mieszkania- przesolowałam. Przeholowałam z solą. Dziś chcąc osolić niesforne jajo (miało być na miękko ale rozpękło się, oddało do wrzątku białko uformowane w fantazyjne, acz nieapetyczne wzory i zrujnowało mój poranek) zauważyłam ze smutkiem, że w solniczce grzechocze jeno kilka ziarenek ryżu. Uzupełniwszy solniczkę nowym zapasem białego daru wieliczek świata, uświadomiłam sobie ze zgrozą, że po raz pierwszy solniczka załadowywana była na początku października. 
Minęły trzy miesiące i minęła cała solniczka. Korzystałam z niej głównie ja i jedna z dwóch moich współlokatorek. Troszkę kapkę odrobinkę za wiele chyba. 
Chyba jednak trochę przystopuję.

Dwa- o filmiku. Film przedstawia moje wyczyny podczas pierwszego w życiu Skalpela. Jest on nakręcony z pogwałceniem praw autorskich. W którymś momencie (a dodam, że był to końcowy moment, więc potu pełen i stękania) leżąc na ziemi uniosłam głowę i zauważyłam, że przez leciutko uchylone drzwi mojego pokoju jest wsunięty telefon a za prześwitującymi drzwiami sylwetka współlokatorki numer dwa nagrywa moje żałosne poczynania.
NO SIĘ ZDENERWOWAŁAM.
Ona chichocząc uciekła, lecz nie omieszkałam zaglądnąć do jej pokoju i z wyjątkowo (uwierzcie, rzadko kiedy mi się zdarza) poważną miną powiedziałam, że jest wredną małpą.
Ale mi przeszło. Ale teraz niepotrzebnie znowu o tym napisałam i znowu się zdenerwowałam. Ale mi przejdzie.
Ogólnie koleżanka jest git.

Trzy- więc jak już możecie wnioskować- wczoraj był Skalpel.
I szczerze mówiąc, myślałam że będzie trudniej.
Ale dzisiaj kliknęłam lekkomyślnie Jillian
I