Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Wyglądasz jak kobieta po ciąży...

Jeśli jeszcze raz ktoś mi napisze, że po ciąży można wyglądać dobrze to chyba wybuchnę. Owszem są szczęściary, które wyglądają jakby nigdy nie rodziły, ale ja do nich nie należę. Gdybym miała tylko kilka kg nadwagi to nie byłoby problemu. Tymczasem im mniej ważę, tym gorzej wygląda brzuch i piersi. I tego nie zmienię. Średnio mnie stać na operację, a potem i tak musiałabym się zmagać z nowymi problemami. Bo nikt nie da mi gwarancji, że rezultat operacji będzie dobry, że nie będzie powikłań. A jak już nie raz pisałam, mam tendencję to tworzenia się bliznowców, a moja blizna po cc wygląda źle. 

Wiecie jak się czuję patrząc na mojego męża? Coraz bardziej utwierdzam się w przekonaniu, że do niego nie pasuję. A co słyszę od niego? "Wyglądasz normalnie, jak kobieta po ciąży", "ogólnie wyglądasz dobrze", "jak schudniesz, będziesz dobrze wyglądała w ubraniach", "nie będę komentował twojego wyglądu". To usłyszałam, kiedy pierwszy raz pokazałam mu się nago. 

Owszem mogę sobie wmawiać, że wygląd nie jest najważniejszy, że liczy się wnętrze. Zgoda, nie jest najważniejszy, ale bardzo ważny. I nie siedzę na dupie biadoląc, ćwiczę, jestem na diecie, żeby zrzucić ostatnie kilogramy. Jednak nie podoba mi się to jak wyglądam, bo mam okropne rozstępy na całym brzuchu, wisi mi skóra, a cycki opadły już prawie do pępka.Ryczę codziennie, kiedy muszę się rozebrać żeby wziąć prysznic. 

I dziecko mi nie wynagradza tego co stało się z moim życiem i żaden cholerny psycholog mi nie pomoże, chyba, że potrafiłby cofnąć czas.