Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
dawno mnie nie było..

...ale jestem żyję i mam się świetnie:) Waga ok 59 kg i w miarę stabilnie się trzyma, jem dobrze ale nie trzymam żadnej diety bo jakoś specjalnie nie muszę. Mały wymiata ze mnie wszystkie kalorie bo ma już prawie 11 miesięcy i skubaniec już chodzi :):) Miał 8,5m-ca jak stanął na nóżki i idzie jak burza. Ząbków mamy już 7 heh dziwnie tak bonajpierw wyszły trzy na dole, potem wszystkie cztery na górze jednocześnie no i gdzieś nam się zapodziała dolna prawa dwójka..hmmm...co do teściowej to jest już dużo lepiej ale ostatnio był mały zgrzyt i chyba jest obrażona śmiertelnie. Zrobiliśmy z mężem grilla w ogrodzie, mały spał w domu więc biegałam jak wariatka co 5 minut na góre, wchodze do domu a tu teściowa stoi mi na schodach z herbatką w ręce  i nasłuchuje. Poinformowała mnie że moje dziecko śpi.. mówie no i dobrze i poszłam na góre i tak sprawdzić. Wróciłam do ogordu i powiedziałam mężowi że jego mamusia stoi na schodach i nasłuchuje a przecież jej o to nie prosiliśmy i wyglądało na to że chce nam wejść do domu i wziąść dziecko z łóżeczka. Mąż zapewnil mnie że się mylę bo przecież nie wejdzie nam do mieszkania a już na pewno nie będzie dziecka brać z łóżeczka skoro o to nie prosiliśmy i na pewno nam krzyknie jak mały bedzie płakał.... odpowiedziałam no kochanie obyś miał rację bo są kurde granice. Za 5 minut znowu lecę na górę, sprawdzam jak tam mój malutki i siedział już w łóżeczku, jak mnie zobaczył to zapłakał więc wziełam go na rączki i ledwie odsłoniłam rolety a za plecami otwierają się drzwii... iii   cóż widzę..teściową!! wielce zdziwioną "" oooo to ty jesteś na górze?" nożż krew mnie zalała. Jak można wwalić się komuś na chate pod nieobecność. Tłumaczyła mi że chciała mi dziecko przynieść do ogrodu....odpowiedziałam jej że nie ma takiej potrzeby.. no i poszła a teraz ma fochy i patrzy na mnie jak na wroga bo jak ja mogłam tak powiedzieć ojj ja nie dobra. Efekt był taki że wziełam dziecko w wózek i poszłam ochłonąć na miasto, straciłam ochote na grilla. Mąż został i chyba sobie z mamusią pogadał bo praktycznie nie rozmawiają ze sobą i coraz częściej poruszamy temat wyprowadzki bo jednak tu naszej prywatności się nie szanuje i wciąż czuje że traktują nas jak dzieci które na niczym sie nie znają, najlepiej żebyśmy im dziecko oddali to oni nam wychowają ehh masakra...no to się pożaliłam, troche mi lżej.