Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Nie potrafię i już!

Jak na razie, jedyną moją korzyścią jaką wyniosłam z kursu to wiedza, że jak mamy jakieś przekonanie, to w życiu udowadniamy jego prawdziwość. I najważniejsze w tym zdaniu jest samo słowo udowadniamy.

Ja udowadniam, że nie potrafię.

Są to takie sytuacje, gdy nagle i nieoczekiwanie dla mnie okazuje się, że coś potrafię zrobić, a wcześniej myślałam, że nie potrafię, ba byłam tego pewna. Najlepszym przykładem jest moment kiedy, tak dobre kilkanaście lat temu, chciałam znów zacząć jeździć samochodem. Prawo jazdy mam od 25 lat, tylko tak się bałam jeździć, że z jeżdżenia zrezygnowałam. Umówiłam się z panem od nauki jazdy, pojechaliśmy na plac manewrowy, później do Niepołomic. Jak już wróciliśmy do Krakowa to pan mówi, że dobrze mi idzie i abym mu pokazała swoje stałe trasy to sobie je przejeździmy. Mnie aż prawie zatrzymało i powiedziałam mu dość gwałtownie takie słowa: Ja tu nie przyjechałam się uczyć tylko udowodnić, że nie potrafię. To jedyny raz, kiedy mi się zdarzyło to wyartykułować, co nie znaczy, że ten schemat nie zadziałał w innych sprawach.

Po takim udowadnianiu, że nie potrafię nigdy już nie wróciłam do jeżdżenia, no i do paru innych rzeczy w moim życiu. I siła takiej decyzji jest ogromna, nigdy nie wracam do tego, gdzie się okazało, że coś umiem, a udowodniłam sobie to, że nie potrafię, przez totalną rezygnację z danego działania. Jaką siłę ma ta potrzeba udowodnienia, że nie potrafię, że wyłącza mi tę czynność całkowicie z życia. Żebym już nie musiała udowadniać? Miałam do tego taki fatalistyczny stosunek, że widocznie tak mam i już.

I na tym kursie, depcząc siebie samą, udowadniam sobie, (czy komuś innemu), że nie potrafię. No, pełny sabotaż kursu. W kursie obecnie otwarty jest 1 tydzień. Co to jedzenia to mamy zapisywać co jemy, a w niedzielę będziemy układać jadłospis na cały następny tydzień. Jeszcze nie ma podanych zasad odnośnie tego co jeść oprócz zalecenia białkowo-tłuszczowych śniadań. Ja nie zapisuję, a jem jak koń. Wymagane jest chodzenie i zwiększanie ilości kroków, ja nie realizuję tego. Zapoznajemy się z metodą dr D. Hawkinsa w zakresie odchudzania, jest medytacja akceptacji siebie i wizualizacja rozpuszczania tkanki tłuszczowej. Jest podany punkt z akupresury na poprawę trawienia, ale nawet nie popatrzyłam na niego. Mamy wypisać przekonania odnośnie jedzenia i ciała, bo w następnych tygodniach mamy uwalniać przekonania i emocje. Nie wypisałam przekonań i moja wiara w ww. uwalnianie jest niewielka. Na wielu frontach udowadniam sobie, że nie potrafię.

I nawet nie wiem czym zastąpić zwrot – ja udowadniam, że nie potrafię, bo - ja potrafię, zalatuje mi niepotrzebną brawurą. I tu bardzo proszę o pomoc.