Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Czarno bedzie

Bardzo czarno. Nastroj, pogoda, wszystko bleeee.

Moje czwartkowe wagary od pracy diabli wzieli, Michelle znowu chora i znowu jestem sama. Czujecie? Pomalu mam dosyc i podejmuje powoli decyzje, ze po prostu pojde na wczesniejsze zwolnienie. Moja praca nie nalezy do najlatwiejszych, tak naprawde to jeden wielki, czysty stres i tak mi tego malego dzieciaczka w srodku szkoda, naprawde, ze w koncu wezme zwine dupe w troki i niech sie martwia o wszystko sami. Poki co nauczyli sie, ze na mnie zawsze mozna liczyc, ze jak potrzeba, to jestem, ze sama zawsze wszystko zorganizuje i nigdy sie nie skarze.

Najwyzszy czas, zebym pomyslala o sobie. O nas.  Takze plan jest taki, zeby dotrwac do swiat, potem przerwa swiateczna i po przerwie najprawdopodobniej wczesniejsze zwolnienie. Nie moj problem, czy kogos znajda, czy nie.

I nawet paznokcie sobie na jesienno pomalowalam.

Snieg z deszczem wali.

Jezeli chodzi o zdrowe odzywianie, to powiem tak: czekolada rzadzi. I juz nic wiecej nie powiem, bo sama siebie nie moge sluchac.

A po poludniu przyjezdzaja Brazylijczycy, beda psy ogladac, i jeszcze tych bede musiala zabawiac. Ech.

Jedyne, co dobrze mi robi, to spacery - nawet mimo pogody. Chociaz zadyszki dostaje juz duuuzo, duuuzo wczesniej i jakos tak tempo mi sie zeslimaczylo, psy tylko staja i patrza na mnie z dziwnym wyrazem twarzy, co jest pancia?

I kolejna noc nieprzespana, ot tak, po prostu, nie moge spac. A jak juz zasne i sie przekrecam z boku na bok, to sie oczywiscie budze.

Potrzebuje jakiegos zastrzyku energii i kilku usmiechow...