Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Pancia ma malego bejbi blusa

Jeszcze raz dziekuje Wam wszystkim za gratulacje. Zoska miala przy narodzinach 51 cm i wazyla 3370. Przezycia zapomniane, nawet jezeli wyciagali ja przy pomocy prozniociagu i zszywali mnie do samego odbytu pozniej. Sorki za takie szczegoly :)

Baby blues, jak zwykle u mnie, z opoznieniem, podobno pojawia sie po 5 dniach, u mnie po 9, no nic to, nadchodzi konkretna godzina i nie ma bata, siedze i sobie szlocham, i jak sobie pomysle o biednym kierowniku, ktory po prostu - jezeli ktos jeszcze potrzebuje dowodu - udowadnia, ze jest TYM prawdziwym facetem, na ktorym moge w kazdej chwili polegac, to tez sie rozczulam, i w ogole, smiesznie jest.

Nie.

Mala daje nam zdrowo popalic, ja sie czuje jak bar mleczny, caly prawie czas z cycem na wierzchu, kosc ogonowa tak boli, ze nie moge siedziec, najwygodniej mi w pozycji lezacej, apetytu nie mam wcale, ale jesc trzeba, zeby mleko bylo, i w kolo macieju.

Zwazylam sie, a jakze, po tym, jak udalo mi sie wreszcie pozbyc w toalecie zbednego balastu, co tez wcale nie jest latwe przy zatwardzeniu :/// Strasznie duzo intymnych szczegolow dzisiaj, ech. Jeszcze niecale 3 kilo i osiagne wage sprzed ciazy, czyli 68 kg, przy czym naprawde sie nie odchudzam, jak juz wspomnialam, nie mam apetytu, ale jem z rozsadku, a tak malego brzucha nie miala od lat chyba stu. Nie mam nic przeciwko, zeby tam zostalo.

A najlepszy numer to moja tesciowa, a niech mnie. Kuzwa, jaka czula babcia nagle, och, jakie slodkie dziecko, zabierze ja ze soba do domu, i w ogole cala szczesliwa, jakby nigdy nic sie nie wydarzylo, jakby nigdy nie powiedziala tych wszystkich slow, jakby nigdy na mnie nie narzekala, jakby nigdy nie wyrazala niezadowolenia z tej ciazy, jakby nigdy nic po prostu. O nie, nie ze mna takie numery. Nie moge jej zabronic spojrzenia na Zoske, ale nikt mnie nie zmusi, zebym z nia rozmawiala, cos jej sama opowiedziala, podzielila sie przezyciami czy cos. Nie. Sorry, nie zapomne, i nie bede sie zachowywala, jakby nigdy nic sie nie stalo.

I moze moja mama przyjedzie troche wczesniej, o. Zaraz bede do niej dzwonila i ustalala, co i jak.

I czytam Was, moje kochane, w miare mozliwosci czasowych, i jak tylko sie bardziej zorganizuje (czyli za jakies 18 lat, albo jak Zoska wyjdzie za maz), to i u Was popisze.

Buziaki.