Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Psiowo, hmm, hmm, hmm i na roller - coasterze

Pozwoliłam sobie na przeczytanie większosc Twoich wpisów i muszę stwierdzic że podoba mi się Twój styl pisania i poczucie humoru.....No ale nie o tym chciałam napisac. Gratuulję słodkiej córki.Widzę że dopadły Cie gorsze dni,zmęczenie......Cóż nie zawsze jest tak różowo.Nikt nie mówił że macierzyństwo jest łatwe.Trzymam kciuki żeby było lepiej. Pozdrówka:)

Mamusie, ktore z maslanymi oczkami zachwycaja sie macierzynstwem moga miec do tego powody. Prawda jest taka, ze kazda mama no i kazde dziecko sa inne. Zdarzaja sie dzieci, ktore musisz budzic, zeby cos zjadly i cieszysz sie, gdy wreszcie daja jakis znak zycia... no i sa dzieci, ktore nie dadza ani na chwile odetchnac. Wiem, to Cie pewnie nie pociesza, bo to i tak nie zmieni sytuacji. Dobrze, ze mozesz skorzystac z pomocy mamy. A dodatkowe odwiedziny rodzinki - jesli to dla Ciebie za wiele, daj im do zrozumienia, ze potrzebujesz spokoju i niech najlepiej tata z siostra wybiora sie na wycieczke albo zabiora Zosie na chwile na spacer, a Ty sie w tym czasie zdrzemniesz:). A propos wysylania jej do babci, mysle, ze ona po prostu czuje Twoj zapach i Twoja obecnosc i dlatego chce caly czas do Ciebie;) Trzymaj sie dzielnie:)

Kochana! Nie martw się - ten okres niebawem minie :) Stan Twój to dla mnie normalka (też to miałam). A, że dziecko śpi u mamy jak aniołek to uważam dlatego, że (przepraszam za to co napiszę) mam się przy niej nie frustruje. Dziecko to wyczuwa. Im do niej podchodzisz spokojniejsza tym bardziej ona będzie spokojniejsza. Wyczuwa także niepewność u Ciebie. Ja też tak miałam. Dopiero po 3 miesiącach poczułam się bardziej pewna i córka się też jakoś uspokoiła.

Ja może nie mam jeszcze dzieci, ale też myślę, że nie jest tak różowo. Trzymaj się dzielnie:*

Kochana,ja zdaję sobie sprawę,że jest ci ciężko bo nie tak dawno sama to przerabiałam i wiem,że boli,,,Ale uwierz mi,że te słowa,że mała wynagrodzi ci ten trud pewnego dnia się spełnią:))Może zauważysz to w uśmiechu,słowie mama...ale będzie bosko!!!!!!!Trzymaj się i ucałuj Zosię:***

dokładnie czułam się jak krowa dojna w okresie karmienia, zawsze (to znaczy przy obu dzieciach miałam z tym kłopoty dlatego wytrzymałam po pół roku z każdą dzidzią i zdrowe są odpukać:) a radość z macierzyństwa przychodzi moim zdaniem później, jak się skończy karmić - ale też nie dla wszystkich mamusiek, bo niektóre do końca życia są niezadowolone, ja na szczescie teraz (3 i 7 lat dziciaki)odczuwam pełną radość i tego Tobie życzę:)))

Oj biedactwo, rozumiem doskonale co czujesz, moje dziecko też takie było, ja pierwszych tygodni, miesięcy właściwie nie pamiętam, ciągle ryczałam, chyba wcale nie spałam. Wszystko minie, wszystko zmieni się na lepsze. Ja nie miałam mamy przy sobie ale pamiętam jak dzwoniłam do męża do pracy w środku nocy, że natychmiast ma się zwolnić z pracy i do mnie przyjść bo sobie nie dam rady i chyba wyskoczę z okna. Może cię to pocieszy ale takie absorbujące początkowo dzieci wyrastają na aniołki, bardzo mądre i grzeczne :) i odwrotnie początkowo grzeczne dzieci dokazują nieco później. Wytrzymasz.

kochanie myślę, że każda z nas miała takie same odczucia na początku drogi z dzieckiem. Ja nawet dalam propozycję że opchniemy malego na allegro:)) (żart oczywiście ale po tylu nieprzespanych nocach było mi wszystko jedno). Gdy pojawia się dzidzia cała nasza dotychczasowa organizacja dnia zostaje wysadzona w powietrze. Nie można zaplanować niczego bo to małe decyduje kiedy, co i jak. Służba 24g na dobę. Mój mały dał mi zdrowo popalić. Ciągle był głodny, potem męczyły go kolki do 6 m-ca życia (normalnie są do 3 m-ca) a gdy odetchnęłam po kolkach to zaczęły się zęby a wraz z nimi nieprzespane noce. Moja pierwsza córa była zupełnie inna, bezproblemowa. Syn z piekła rodem. Obecnie ma 3 lata i 4 m-ce i nadal się budzi w nocy. Teraz śmiejemy się z mężem, że odliczamy dni do momętu gdy oboje będą pełnoletni i się wyprowadzą. Jednak jedno jest pewne małe dzieci mały problem, duże dzieci duży problem. Dobrze, że masz mamę bo ja niestety ani mamy ani taty ani teściów. Świetnie cię rozumiem i łączę w bólu. Poczekaj jeszcze troszkę wkrótce mała powinna unormować sobie bardziej pory jedzenia i spania, będzie trochę łatwiej, buziaki

Ja tez uwazam, ze macierzynstwo jest przereklamowane, a w szczegolnosci to do 3go roku zycia, potem juz z gorki. Zacisnij zeby i nie daj sie. Ja sama mialam dwojke jedno po drugim, tak chcielismy na obczyznie bez jakiejkolwiek pomocy i gdyby nie moj to nie wiem jak dalabym rade. Sprobuj wywalczyc choc kilka godzin tygodniowo dla siebie bo inaczej zwariujesz. No pocieszajace to nie jest, ale ja matka polka nie jestem:) Pozdrawiam i trzymaj sie mocno

Ja byłam taką mamuśką jaką opisujesz - bardzo zadowoloną nawet w pierwszych miesiącach po urodzeniu, ale moje dziecko było w porównaniu do tego co opisujesz bardzo mało absorbujące i miałam dużo wolnych chwil i wysypiałam się lepiej niż jak musiałam wstawać do pracy - więc ciężki noworodek widocznie Ci się trafił - mój synek nadrabia teraz jak skończył 2,5 roku... Za dwa miesiące będę miała drugiego szkraba i mam nadzieję że nie będzie tak absorbujący jak opisujesz bo ciekawe jak wtedy ogarnąć dwójkę dzieci:) Życzę żeby Twoje maleństwo się "uspokoiło":)