Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Bez oszukaństwa

Zgodnie z obietnicą przyznaję się dziś do wszystkich swoich wykroczeń dietkowych. W ciągu ostatnich 3 tygodni zapracowalam na 2,5 kg do przodu. W zasadzie to zapracowałam na nie w ciągu tego pierwszego tygodnia, ale przez te dwa następne nie dałam rady niczego zgubić. Straciłam nadzieję na szybkie odzyskanie upragnionej "7", zatem bez ściemniania, powolutku mam zamiar tracić to co "zyskałam". Szkoda, że zmarnowałam tyle czasu i kilogramów, ale opamiętałam się. Myslę, że lepiej późno niż wcale. (Tylko żebym od tej samokrytyki nie wpadła w samozachwyt). Na razie kończę, bo rozpętała się burza z piorunami (czyżbym jednak ściemniała?) i boję się, że szlag komputer trafi, jak wyłączy się prąd. Ciąg dalszy samokrytyki po burzy :)

Już po burzy
Tylko co ja mam jeszcze pisać? Głupio mi i tyle, że nie mam wytrwałości. Mam teraz tylko ochotę się usprawiedliwiać, ale to mi kilosków nie zgubi :( No głupia jestem i tyle. Jednakże mogę się głośno pozastanawiać, czemu tak sobie odpuściłam. W końcu po to tu jestem, żeby schudnąć i nauczyć się tak jeść, żeby znów nie przytyć. Trudne to jak cholera, przecież przez co najmniej 20 lat żywiłam się nie tak jak trzeba, skoro tyłam i chudłam i tak w kółko, aż roztyłam się koszmarnie.
No to spróbujmy razem.
Cdn później, bo znów muszę lecieć :)