Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Dzielna byłam

Ten demotywator chyba doskonale ilustruje moje poczucie humoru
Czasem płacz już nie pomoże a śmiech i owszem.
Byłam dziś na dwóch plotkarskich spotkaniach, najpierw z bratową, potem z psiapsiółami jeszcze z liceum (całkiem zamierzchłe czasy, że najstarsi Warmiacy tego nie pamiętają). I wiadomo, co się wtedy robi: albo piwkuje, albo pożera jakieś ciasta czy inne równie wysokokaloryczne potrawy. A ja dzielnie, nie dałam się pokusom, chociaż mało się nie przyssałam jak glonojad do witrynki z ciastami. Zamówiłam tylko owoce! No dobra, była jedna gałka lodów Ale nawet jej nie liczę
Liczy się to, że nie rzuciłam się na żarcie.
Normalnie cały tydzień byłam grzeczna, że sama się nie poznaję. Aż ciekawa jestem, co waga w poniedziałek pokaże. Wprawdzie ważyłam się wczoraj, ale tylko dlatego, że początek miesiąca, to nie mam jakoś potrzeby codziennego stawania na wagę, jak poprzednio. Te codzienne niezdecydowanie szklanej pani potrafiło mi zepsuć humor.
Na razie stresuję się w poniedziałkowy poranek, którego nic nie jest mi już bardziej w stanie popsuć, od świadomości, że znów trzeba iść do pracy.
Za jednym stresem załatwiam 2 sprawy