Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Czas wrócić

Brak kontaktu z Vitalią = TYCIE

Tak to u mnie wygląda. 

Chociaż tym razem, na razie, nie jest tak źle. W zasadzie mogę powiedzieć, że waga stoi z tendencją zwyżkową. Miesiąc temu było to z tendencją zniżkową .

Tak działa na mnie powrót po wakacjach do pracy. Brakuje w szkole jeszcze jednego matematyka. Mam prawie dwa etaty i wykańcza mnie to zarówno fizycznie, jak i psychicznie, bo wiem, że nie oferuję swoim uczniom tego, co bym mogła pracując w normalnym wymiarze. Jak jestem zmęczona, to jestem bardziej poirytowana i wredna niż zwykle...

Nie mam czasu, żeby złe emocje wybiegać. Nie mówiąc o jakiś ćwiczeniach. Zaczęło się nerwowe podjadanie tego, co popadnie. Staram się nie mieć za dużo podjadaczy, ale owoce i orzechy w nadmiarze też tuczą. Przez to, że praktycznie przez 8 godzin dziennie jestem w maseczce, to nie mam kiedy wypić odpowiedniej ilości wody. Nie wysypiam się.

Wiem, usprawiedliwiam się. Ale ta sytuacja ze wszystkim mnie przerasta. Zapomnijcie o zabezpieczeniu przez zarażeniem Coroną w szkole: 30 osób w klasie, bez maseczek, zamykają okna, bo im zimno, na przerwach tłok. Od dyrektora dostaliśmy tylko przyłbice, które gó..no chronią. Prowadzę lekcje w masce, trudno, mam donośny głos i mnie słychać, ale nie będę się dodatkowo narażać. I tak średnio 6-7 lekcji dziennie plus dyżury na co drugiej przerwie. Teraz doszedł stres prowadzenia lekcji online ze szkoły, bo liceum w części jest nauczane hybrydowo. U nas jest zespół szkół: od przedszkola do Opola. Jak robiłam wiosna lekcje z domu, to przynajmniej miałam komfortowy dostęp do internetu. W szkole dziś pełna improwizacja, bo tuż przed lekcją wysiadł akurat w mojej sali internet, a część uczniów jest na lekcji w szkole, bo mieszkają na wsi i tam brak zasięgu. I trzeba sobie radzić. Jaki był efekt takiej lekcji - pewnie żaden, bo komu by się chciało analizować zdjęcia tablicy z rozwiązaniami zadań. Mnie nie... Wku... mnie ta degrengolada i brak przygotowania na taka sytuację, choć było wiadomo, że ona nastąpi. Ale przecież nie ma kasy na obsługę informatyczną szkoły. Wszystko jest łatane od wielu lat z doskoku i teraz się mści, gdy nie można polegać na podręczniku i zeszycie.

Nie wiem jak długo dam radę pociągnąć ten wózek. 

Dzień się skurczył, nie ma kiedy wyskoczyć do lasu na bieganie. Po ciemku biegałam po bieżni, bo mam blisko i łaskawa dla moich kolan. Ale zamknęli, bo robią skatepark i inne cuda. Jak dobrze pójdzie otworzą dopiero w czerwcu. Zawzięte koleżanki z Olsztyna biegają po mieście, po betonowych chodnikach, mnie polbruk wykańcza. Biegam na Orlikub bo miękko, ale wieczorem otwarty tylko do 21, a rano w ogóle zamknięty. Ograniczyło to wszystko moje bieganie z 200 km miesięcznie do 100. Nic dziwnego, że waga podstępnie, po troszeczku pokazuje coraz więcej. A już czasami widziałam 73 z ogonem, a teraz coraz częściej 76. Nie muszę chudnąć, nie w tych warunkach, ale nie chcę przytyć!!!!

Dziś się zleniłam i nie poszłam biegać. Miałam sprawdzać sprawdziany, a zamiast tego co robię? Przeglądam Vitalię... brak słów...

Ale z wątroby żale zrzuciłam. Buziaki