Równo rok temu zamieściłam taki oto plan:
Plan MAXIMUM (bo minimum to po prostu schudnąć, choć troszkę i nie przytyć)
Do końca stycznia 2013 - 95 kg
Do końca lutego 2013 - 93 kg
Do końca marca 2013 - 91 kg
Do końca kwietnia 2013 - 89 kg
Do końca maja 2013 - 87 kg
Do końca czerwca 2013 - 85 kg
Do końca lipca 2013 - 83 kg
Do końca sierpnia 2013 - 81 kg
Do końca września 2013 - 79 kg
Do końca października 2013 - 77 kg
Do końca listopada 2013 - 75 kg
Do końca grudnia 2013 - 73 kg
Z realizacją na początku było nieźle, potem się posypało. Były wprawdzie plany ratowania:
"Do końca stycznia 2013 - 95 kg (było 94,3) ![]()
Do końca lutego 2013 - 93 kg (było 92,4) ![]()
Do końca marca 2013 - 91 kg (było 89,5) ![]()
Do końca kwietnia 2013 - 89 kg (było 88,3) ![]()
Do końca maja 2013 - 87 kg (dokładnie tyle) ![]()
Do końca czerwca 2013 - 85 kg (było 88,1) ![]()
Do końca lipca 2013 - 83 kg (ważyłam się sporadycznie, było więcej)![]()
Do końca sierpnia 2013 - 81 kg (było 90) ![]()
Do końca września 2013 - 79 kg (jest 87,2) ![]()
Do końca października 2013 - 77 kg
Do końca listopada 2013 - 75 kg
Do końca grudnia 2013 - 73 kg
Wygląda na to, że jestem 4 miesiące do tyłu. Nie szkodzi, nie musi być tak pięknie na sylwestra. Ważne, żeby było mnie mniej. Zmieniam cele:
Do końca października 2013 - 85 kg
Do końca listopada 2013 - 83 kg
Do końca grudnia 2013 - 81 kg
A potem walczę dalej i dalej, i dalej..."
Jeszcze październik zakończyłam wg planu i 22 listopada osiągnęłam nawet 83 kg, ale potem dopadł mnie coroczny dół jesienny i zakończyłam rok z wagą 87,7 kg.
W zasadzie plan minimum zrealizowany nieźle: schudłam przecież ok. 10 kg, więc nie zamierzam narzekać, tylko walczyć dalej i dalej, i dalej...
W sylwestra był nawrót choroby naszego Pućka. Chociaż wyniki miał bardzo dobre i weterynarze raczej mówili o wylewie lub o wewnętrznym ucisku jakiegoś guza, bo miał oznaki niedokrwienia mózgu. Walczyliśmy o niego, ale odszedł w nocy 3 stycznia. Patrząc jak się męczy, zaczęłam myśleć o zakończeniu jego cierpień. Chociaż wtedy zupełnie pękłoby mi serce, do końca życia nie mogłabym sobie darować, że może za wcześnie, że może poprawiłoby mu się.
W domu pusto, wszystko przypomina naszego piesia. Jeszcze dzień przed sylwestrem nie było żadnych symptomów, biegał nawet sobie. Trudno mi o tym pisać...
Boję się tego nowego roku. Czeka nas parę rozwiązań spraw, które posypały się w zeszłym. Może być różnie. Chciałabym myśleć, że o Pucia upomniał się ten stary, niedobry rok, ten, który już minął.
gajka5
8 stycznia 2014, 21:19:)
moderno
8 stycznia 2014, 21:11Z wszystkich sił i z całego serducha życzę Tobie , aby to był lepszy rok
ela61
8 stycznia 2014, 20:56Według mnie masz sukces!! Zrzuciłaś całkiem sporo!! I lepszego roku 2014:-))
benatka1967
8 stycznia 2014, 18:18lepszego roku zatem :)