Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
{< @ >}

Wczoraj miałam kryzys motywacyjny i nie miałam ochoty na nic. Przeglądałam facebooka i w inny sposób zabijałam czas. Całe szczęście mamy tam grupę zwariowanych entuzjastów Slow Joggingu i nie dało się odpuścić. Bo kiedy widzisz, jak co chwila pojawiają się informacje, że ten truchtał tyle, drugi jeszcze więcej, a trzeci siedzi w pracy i już przebiera nóżkami, to nie usiedzisz, tym bardziej, że wolne, a waga jak zaklęta tylko pnie się w górę. Poleciałam, a jak już ruszyłam doopcię, to zeszłam do piwnicy. Normalnie stajnia Augiasza. Ale zaczęłam...

Czasem, wydaje się, że zupełnie bez powodu, nachodzi mnie melancholia, żeby to tak ładnie nazwać ;) Jakoś mi tak smutno wtedy, nic nie ma sensu, nic się nie chce. Najczęściej przydarza mi się to w weekendy lub wakacje, wtedy, kiedy nic nie muszę, tylko mogę. Jak trzeba iść do pracy, to się nie zastanawiam, jaki mam nastrój, tylko się zbieram, idę i robię, co do mnie należy. Kiedyś potrafiłam tak przeleżeć całe dnie, wręcz tygodnie, teraz mi szkoda. Chyba z wiekiem dociera do mnie, że nie warto, żeby ten czas tak ot sobie przez palce przeciekał. Wtedy zaczyna mnie "nosić" i szukam sobie jakiegoś zajęcia, niestety równie bezsensownego, co leżenie na kanapie. Czasem zacznę coś porządkować, czasem coś czytać, ale wszystko bez zaangażowania i przyjemności. Ostatnio to chyba w tej kwestii ma jeszcze coś do powiedzenia menopauza. A chyba coś jest na rzeczy, bo cycki znów zaczynają boleć

Całe szczęście mieszkamy w takim rejonie, że grzech nie korzystać z wypadów do lasu, nad jezioro i nie trzeba daleko jeździć. A aktywność fizyczna pomaga w pokonaniu "much w nosie" itp. Nasza miejscowość wypiękniała, korzystając z kasy unijnej i Cittaslow. W centrum zagospodarowano teren nad rzeką na piękny park z placem zabaw dla dzieci większych i mniejszych. Uporządkowano i wyłożono polbrukiem (co wcale mnie tak nie zachwyca, tzn ten polbruk, bo twardo) drogę dla pieszych i rowerów na plażę miejską, do której mamy ok. 4 km. I teraz suchą nogą, a nie często po błocie można sobie pospacerować. To, że mieszkam na Warmii, nie znaczy, że wychodzę z domu i ciach jestem w lesie lub nad jeziorem. Trzeba się nachodzić ;)

Chciałam wstawić zdjęcia, ale "nie wchodzi, tatko, nie wchodzi" :(