Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
sobota 85,0

Nawet nie wiem od czego zacząć. Kłopoty ze zdrowiem Węża, kłopoty w pracy, spięcia między nami... to był ostatni miesiąc. Nie miałam ochoty pisać o problemach, więc nie pisałam wcale, tym bardziej, że diety nie było. Stres i nerwy nie pozwoliły (na szczęście?) przytyć i ważę 85 kg. Spodnie z Primarka spadają mi z d... dobrze, że były tanie 😁

Mam nadzieję, że najgorsze już za nami, a nawet jeśli nie to, że będę umiała sobie lepiej radzić z problemami. Mój dom rodzinny był bardzo szczęśliwy, większość codziennych trosk mnie po prostu omijała. Mimo, że w wieku 16 lat mieszkałam już sama na stancji to nie czuję się samodzielnym, dorosłym człowiekiem i jestem strasznym wrażliwcem. Zderzyłam się ze ścianą. Czuję, że to co najlepsze już za mną. Jestem jedynaczką i czuję taką cholerną odpowiedzialność za rodziców, mimo, że radzą sobie świetnie.  Może powinnam udać się do specjalisty, żeby jakoś to przepracować.

ALE mam zdrowe i kochane dziecko. Młody skończył rok. Już dawno sam utrzymywał się na nóżkach, ale bał się chodzić. Najpierw chodził po meblach, potem dwa, trzy kroczki od kanapy i powoli pozwala sobie na coraz więcej. Jak zapomni, że się boi to już przejdzie cały pokój. Uczymy się chodzić za rękę po dworze, ale przeszkadzają buty i rozpraszają pieski. W maju zaczęliśmy też regularne wizyty na placu zabaw, zwłaszcza w piaskownicy. Przybyło prania 🤪 Przechodzi kryzys z jedzeniem. Jadł już tak pięknie a teraz znowu nie chce. Wszystko wypluwa, ogląda i rozgniata. Wykończę się :D

Za dwa tygodnie będziemy mieć chrzciny. To będzie pierwsza impreza organizowana tak zupełnie przez nas samych. Mam trochę stresa. Muszę zamówić tort, nie mamy jeszcze ubrań ani fotografa. W zasadzie jedyne co mamy to lokal i księdza. Gości będzie więcej niż zakładałam, co za tym koszty idą w górę.
Dobrze, że odkładałam wszystkie pieniądze, które dostawał Młody. Moja babcia też dała nam wcześniej prezent.

Za miesiąc wracam do pracy. Mama mówi, że będzie bardzo ciężko, ale mam wrażenie, że odpocznę psychicznie. A praca to nie tylko praca, ale również w większości sympatyczni ludzie. Jest przerwa, można spokojnie wypić kawę. Lubiłam tam chodzić. Nie mamy jeszcze żłobka - to kolejna rzecz, która spędza mi sen z powiek.