Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
POSTanowienia

Mój ślimak jest niemiłosiernie powolny. Stoi sobie na tym moim pasku wagowym. I raz idzie kg do przodu, by w następnym tygodniu iść kg do tyłu. I tak cały czas. 88/87 kg. Raz mniej, raz więcej. Raz mniejsze nerwy, raz większe. 

Tak to jest z nami kobietami, że jak nie widzimy postępu to się "trochę" denerwujemy.

Drogie Panie nie ma co się denerwować, bo to się może skończyć tragicznie. Jedni się demotywują, drugim pęka żyłka a jeszcze inni kończą w kartonach. Więc bez stresu robimy swoje i waga czy jej się to podoba czy nie musi ruszyć.

Jestem tego najlepszym przykładem. Wczoraj po tak długim czasie ujrzałam na wadze 86,1 kg ;) Nareszcie spadek. Czyli do mojej tarczycy dotarło, że dawka leku jest ok i coś się ruszyło;) 

Wracam do gry. Mój ślimak już po tuningu i będzie turbo ślimak;) Oby więcej nie było tak długich zastojów. Pędź ślimaczku do mety. Jeszcze tylko 18 kg. Co to dla Ciebie;D

Trzymam się dzielnie postanowień. Nie ma kawy, słodyczy, alkoholu, fast foodów. Piątek był dość ciężki, bo urodziny kumpla, ale dałam radę. Chyba mój zeszłoroczny upór wraca. Tylko jeszcze do ćwiczeń musi mi zapał wrócić, bo kijki już drugi tydzień z szafy wyciągam:( (kurna gdzie są buźki, bo albo wraz z nowym edytorem zniknęły albo ja ślepa jestem). Na dworze coraz piękniej, więc się ruszę dotlenić umysł.

Wiosna za pasem, lato coraz bliżej, więc spinamy poślady kochane, bo samo się nie zrobi. Zawsze są wzloty i upadki, dopada lenistwo albo żywieniowe wpadki. Grunt to się podnieść, otrzepać tyłek i przeć do przodu.