Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
Kumulacja

Cześć króliczki i zające 😁

Co u mnie słów kilka

Nie było mnie ponad tydzień. Przerąbany tydzień. Dietowo jest ok. Natomiast ilość wykonanych ćwiczeń 0. Słownie zero. Nie dość,że rozłożyło mnie choróbsko to jeszcze okres i jakby tego było mało to jeszcze córcia mi się popsuła. Przy pierwszym dziecku myślałam,że takie dzieci co jedzą i śpią istnieją tylko w bajkach albo opowieściach znajomych,którzy chcą podnieść Ci ciśnienie. Otóż nie. Potwierdzam. Moja córcia je i śpi. W wieku 3 miesięcy dowiedziałam się,że potrafi płakać a nawet drzeć się na całe osiedle i budzić po nocach starszego brata. Jeść dalej je,ale ze spaniem coś się skiepściło. Albo ma skok rozwojowy albo problemy z brzuchem albo zęby (ślini się jak buldog i wszystko wkłada do buzi) albo wszystko razem. W każdym razie przypomniała mi jak to było z jej bratem. Dobrze,że to tylko tydzień. Jej brat był przyspawany do cycka i żył w trybie czuwania dobre 4 miesiące, więc nie mam co narzekać. Taka kumulacja mi się trafiła. Także same rozumiecie,że w tym tygodniu ostatnie o czym myślałam to ćwiczenia. Nie żebym się tłumaczyła 😁 Dziś z córką lepiej, że mną trochę też. 

Piątek, piąteczek, piatunio. 

Waga dalej nie potrzebuje liczb, ale po tygodniu jest mnie mniej o 2,3 kg i 8 cm. 

Od 9.01 jest mnie mniej o 8,2 kg i 26 cm.  Wygląda imponująco, ale nie jest. Przy tak dużym dupsku niewiele widać. Twarz mi zeszczuplała i płaszcz kupiony na pierwszą ciążę a noszony 4 lata🙈 zrobił się luźniejszy. Zamiast wziąć się do roboty zaraz po pierwszym dziecku to nie wiem na co czekałam. Nie mogę się odchudzać, nie mam czasu,bo dziecko. Teraz mam dwoje i daję radę. 

CHCIEĆ TO MÓC.

Jest tak a będzie tylko lepiej.Nie myślcie,że się nie cieszę. Ja się bardzo cieszę,ale widzę różnicę w moim podejściu. Kiedy startowałam z wagi 96kg i chudłam średnio 1 kg na tydzień to srałam ze szczęścia pod siebie a gdy spadało mniej jak 0,5 kg to nie powiem czułam lekkie rozczarowanie. A teraz startując ze 114 kg myślę sobie po prostu spadaj wago. Z każdym tygodniem pokazuj mniej. Nie ważne ile mniej. Po prostu mniej. I wchodząc na wagę i widząc te cyferki myślę sobie:        " No zdechnie mi ten ślimak na pasku. Zajadę go w takim tempie." Ale niech zasuwa. W końcu to Turbo ślimak 😁 Wiem,że teraz spada szybciej, bo ze mnie kategoria bardzo ciężka, ale myślę, że post przerywany podkręca efekty. Zobaczymy co będzie dalej. Byle do przodu i byle mniej. Mam czas. 

Plany i marzenia

Jeśli kaszel pozwoli to jutro planuję poromansować z Billym. Mój wewnętrzny leniwiec chyba się wyprowadził, bo tęskno mi do ćwiczeń. Dziwna sprawa. Chyba pierwszy raz sprawdzi mi się hasło NOWY ROK NOWA JA😂😂😂

Jak się nie uda jutro poćwiczyć to trudno. Nie jestem już zafiksowana na odchudzanie tak jak kiedyś. To już nie jest cel mojego życia. To jest dodatek do mojego życia, który ma stać się moim życiem. Moim sposobem na życie. Nie chcę kolejnego efektu jojo. Pierwszy raz nie czuje,że muszę. Pierwszy raz nie czuję, że się odchudzam. Nie traktuję już każdego potknięcia ,każdej czekoladki jak porażki. W tym tygodniu zjadłam garść chipsów. Co za radość, garść a nie całą paczkę. Uczenie się umiaru jest aktualnie moim największym powodem do dumy. Zjadłam tyle ile chciałam a nie tyle,żeby zobaczyć dno i stwierdzić,że w sumie mało to może jeszcze coś słodkiego. 

Każdy musi znaleźć swój sposób na odchudzanie. Jeden będzie wszystko ważył, drugi wyrzeknie się wszystkiego co możliwe, trzeci zastosuje post przerywany a czwarty jeszcze coś innego. Ważne, żeby to nie była katorga i chwilowy zryw. Jeśli dieta przestanie być dietą stanie się przyjemnością. Szukajcie swojej drogi do schudnięcia. Tylko niech to będzie zdrowa i przyjemna droga. Ja już chyba znalazłam. Długo szukałam i popełniłam mnóstwo błędów, ale wyciągnęłam wnioski i wierzę,że za parę miesięcy napiszę Wam: Tak to była moja droga. Patrzcie na efekt. I czekam na Wasze efekty.