Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
19 WaterWorld :/

NIENAWIDZĘ się pocić i tracić oddechu, bo to mi boleśnie uświadamia w jak kiepskiej formie jestem. Pomijam kwestię odbicia w lustrze Taki miałam ambitny plan wyzionięcia ducha po CAŁYM  Bikini w wersji dla zaawansowanych. Wyzionęłam ducha po 20 minutach... przeważnie wersji dla początkujących.

Czy ja kiedykolwiek będę potrafiła "dać z siebie wszystko!"? Za każdym razem, już długo po treningu, mam wrażenie, że sama siebie oszukiwałam w trakcie ćwiczeń. Ze faktycznie mogłabym więcej. Jednocześnie stale towarzyszy mi to przeklęte poczucie winy, że nie wykonuję swoich domowo-rodzicielskich obowiązków, a w czasie skipów czy innych planków, zamiast koncentrować się na technice, robię w myślach rachunek kurodomowego* sumienia i listę rzeczy "to do ASAP". I zamiast mieć tę słynną radochę z endorfin, funduję sobie chyba złoty strzał z kortyzolu

Dziś wyjątkowo jotpeg. W zbliżeniu, coby było widać ten WaterWorld Zachlapanej podłogi nie udało mi się fajnie obcykać, ale wierzcie mi - na tych kałużach poślizgnęło się me biedne dziecię

Ależ ja staro wyglądam! A przecież dopiero co 25 lat skończyłam!

*EDIT 19 sierpnia: Ja wiedziałam, że mi coś nie pasowało w tym "kurZodomowym" słowie  Tak to jest, jak chce się błysnąć dowcipem i inteligęcjom