Tytuł wpisu w pamiętniku odchudzania:
cześć i czołem, kluski pod stołem ;))

powiem Wam, że życie na diecie może być ekscytujące bo jak tak człowiek sobie dietkuje i z drżeniem i biciem serca raz w tygodniu staje na wagę...te uczucie ciężko do czegokolwiek porównać ;))

hahahaha a tak poważnie, serio tak się czuję. Jak już człowiek osiągnie upragnioną wagę to potem musi po prostu dbać o to, aby tego nie spaprać...a czasem jest to baaaaaaaardzo trudne. I chyba nawet trudniejsze niż samo tracenie zbędnych kilogramów. 

Ale "ludź" taki jak ja teraz sobie spokojnie żyje, je zdrowo, czasem ma upadki i wzloty, nawet jest aktywny fizycznie . No i jest super :) tylko z tymi emocjami to święta prawda, w życiu po diecie jakoś tak jakby ich mniej ;)

Teraz to uświadomiłam sobie po tym, jak często w ostatnim czasie zaglądam na Vitalię. W trakcie odchudzania to potrafiłam kilka razy dziennie się logować, z wypiekami czytałam o zmaganiach innych :)) a teraz zaglądam rzadziej, rzadko piszę...i tych emocji jakoś czasem brak ;) taka kolej rzeczy, ale gdy zaczęłam przygodę z Vitalią to obiecałam sobie, że jeśli schudnę to NIGDY WIĘCEJ!!!  Nigdy więcej się nie zaniedbam tak jak kiedyś, więc chyba jednak trzeba (za przeproszeniem) chrzanić tamte emocje i dreszczyk, ;);) 

To już zdecydowanie wolę mniej tych emocji, niż żeby mi znowu dupka urosła :))

Nigdy więcej odchudzania! amen ;))

przesyłam Wam buziaczki 

...i "słit focię" z dzióbkiem

a to zdjęcie to na przestrogę dla mnie samej, żebym sobie oglądała i przypominała, że to co modne nie zawsze wszystkim pasuje

ponoć teraz taka moda, z tym czymś co wygląda jak długaśne skarpety, tak mnie Pani w sklepie przekonywała w każdym bądź razie

i powiem Wam, czułam się dziwnie...to jednak nie dla mnie-2 minuty po tym zdjęciu założyłam tradycyjne rajstopki i git czasem nie można jednak ślepo podążać za modą

papapapa